Το έργο έχει γράψει ο Καταλανός Josep M. Benet I Jornet (1940-2020) και το σκηνοθετεί ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης.
Δυο γυναίκες διαφορετικών γενεών (Κατιάνα Μπαλανίκα και Ιωάννα Ασημακοπούλου) συναντώνται και ,μερικώς, συμβιώνουν , καθώς η Ιωάννα Ασημακοπούλου εργάζεται ως οικιακή βοηθός στο σπίτι της ηλικιωμένης Κατιάνας Μπαλανίκα.
Η σχέση τους εκρηκτική, αλλά πίσω απ’ αυτό κρύβεται η βαθιά ανάγκη τής μιας για την άλλη, καθώς και οι δύο κουβαλάνε τα “βάρη” τής μέχρι τώρα πορείας τους στη ζωή.
Αυτό που θα ρίξει τα “τείχη” μεταξύ τους, είναι ένα παλιό ραδιόφωνο που ακόμη λειτουργεί και παίζει μουσική. Άλλωστε, όπως είναι γνωστό, η μουσική είναι η κοσμική γλώσσα τού Θεού.
Ο πάγος σπάει και οι καρδιές ανοίγουν, το δέσιμο μεταξύ τους έρχεται.
Στο θέατρο Διάνα είδαμε μια πολύ ωραία παράσταση. Οι δύο πρωταγωνίστριες έχουν πολύ καλή χημεία μεταξύ τους. Η Ιωάννα Ασημακοπούλου, που μας είχε συνηθίσει σε πιο ευχάριστους ρόλους, κάνει το “άλμα” προς κάτι πιο δραματικό και βγαίνει νικήτρια, με πλαστικότητα στις εκφράσεις της, κάτι που είναι στα συν της.
Η Κατιάνα Μπαλανίκα σε ρόλο που επίσης δε μας είχε συνηθίσει, δεν παίζει την όμορφη ντάμα, μας ξαφνιάζει πολύ ευχάριστα με την ωριμότητά της.
Η σκηνοθεσία διακριτική από τον Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη, αφού προφανώς ήξερε ότι έχει γερό υλικό δίπλα του.
Το σκηνικό επιμελημένο, συνδυάζει το κλασσικό με το μοντέρνο/γεωμετρικό στοιχείο.
Πολύ ωραία τα video art τού Πάτροκλου Σκαφίδα.
Να επισημάνουμε ότι στην παράσταση έχει βάλει το χεράκι του και ο Φωκάς Ευαγγελινός, αφού είχε την επιμέλεια τής χορογραφίας των “Δύο γυναικών που χορεύουν”.
Καλή σας θέαση!
