Το “DEMONS”, το συνταρακτικό δράμα του Λαρς Νόρεν, έρχεται στο Θέατρο Τζένη Καρέζη σε σκηνοθεσία Χρήστου Σουγάρη, με τον Ιωάννη Παπαζήση, την Ιωάννα Παππά, τον Γιάννη Κουκουράκη και την Μαρίζα Τσάρη.
Την παραμονή μιας κηδείας, δύο ζευγάρια συναντιούνται για “χαλαρό” ποτό, σε ένα υπέροχο αστικό loft της Στοκχόλμης. Καθώς η νύχτα εξελίσσεται και υπό την επήρεια του αλκοόλ, οι χαρακτήρες αρχίζουν να προβάλλουν τις απογοητεύσεις για τη ζωή τους, δοκιμάζοντας σταδιακά όλο και πιο σουρεαλιστικά και μοχθηρά κοινωνικά παιχνίδια, με αποτέλεσμα τις μεταξύ τους συγκρούσεις και τη ρήξη με τους προσωπικούς τους δαίμονες.
To “DEMONS” είναι ένα γκροτέσκο, συγκρουσιακό και προκλητικό έργο που σταδιακά κορυφώνεται και αγγίζοντας πιο σκοτεινά εδάφη, για να δοκιμάσει το χιούμορ και την ειλικρίνειά μας.
Το ελκυστικά νοσηρό αυτό αριστούργημα του Λαρς Νόρεν – “εγγονού του Στρίνμπεργκ” για τους Σκανδιναβούς – φέρει όλη την παράνοια της “Στρινμπεργκικής” δραματουργίας, παράλληλα όμως αποκαλύπτεται ως ένα μοναδικό δείγμα μαεστρικού ψυχογραφήματος, φέρνοντάς μας αντιμέτωπους με τα ζητήματα της οικειότητας, της απώλειας, του μισογυνισμού, της ενδοοικογενειακής βίας, του εφησυχασμού, του τραύματος και του άγχους.
Ο Λαρς Νόρεν ήταν ένας από τους σημαντικότερους θεατρικούς συγγραφείς της Ευρώπης, με περισσότερα από 50 θεατρικά έργα στη διαδρομή του, με εμμονή στην παθολογία των δυσλειτουργικών οικογενειών, το έρεβος των οικογενειακών θεσμών και τη σχέση των δύο φύλων. To “DEMONS” είναι ένα από τα πιο εμβληματικά έργα του και έχει παρουσιαστεί σε μερικά από τα μεγαλύτερα θέατρα της Σκανδιναβίας, αλλά και της υπόλοιπης Ευρώπης.
Από το σημείωμα του σκηνοθέτη:
«Μέσα σε εξαιρετικής αισθητικής κλουβιά-loft, νέοι άνθρωποι διαβιούν, απομυζώντας συναισθηματικά, οικονομικά, αλλά κυρίως ψυχολογικά τους συντρόφους τους. Η βία, κυρίως λεκτική, είναι καθημερινό φαινόμενο. Κοινωνικές ομάδες και μορφές, απολύτως τακτοποιημένες και λειτουργικές στο “φαίνεσθαι”, αλλά σαθρές, συναισθηματικά αποστεωμένες, βίαιες και δυσλειτουργικές στο “είναι”.
Το σπουδαίο αυτό θεατρικό έργο, αποτελεί μια ιδανική συνθήκη μελέτης της σύγχρονης δυτικής κοινωνίας και των πολιτών της. Μιας κοινωνίας η οποία ευνοεί την ιδιώτευση, την ατομικότητα, την αποξένωση, τη βία και την απάθεια, απέναντι σε οτιδήποτε αφορά τον άλλον. Και όλο αυτό με εξαιρετικά στυλιζαρισμένη αισθητική.»
