ASAF AVIDAN ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΕΝΑ ΡΟΛΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ…ΓΡΑΦΕΙ Ο RAFIQ ABDEEN

Tο βράδυ της Παρασκευής το Δημοτικό Θέατρο Λυκαβηττού φιλοξένησε τον Ασάφ Αβιντάν, ο οποίος εξέπληξε για μια ακόμα φορά το κοινό των Αθηνών.

Ο πολυπράγμων καλλιτέχνης, τραγουδούσε παίζοντας παράλληλα 2,3 όργανα και οι κινήσεις του χάνονταν σε ένα αδιαπέραστο και μυστηριώδες σκοτάδι. Δραματουργός κανονικός. Μα ευθύς, άμεσος και με μια… ειλικρίνεια με παράξενα χαρακτηριστικά. Εξηγούσε ανά τακτά χρονικά διαστήματα, θεωρήσεις του για την Τέχνη, από ανθρώπινο πρίσμα, επιμένοντας σε μηνύματα, όμως, που άνοιγαν κόσμους συμπερίληψης τόσο πολυταυτοτικούς, όσο η φωνή του. Με εύρος, με γυρίσματα, με “έλλειψη σιγουριάς” για το απόλυτο καμιά φορά και το θέσφατο που δύσκολα υπάρχει, έτσι και αλλιώς, στις καλλιτεχνικές προσεγγίσεις, ανέπτυξε μια πρωτοφανή διάδραση με το κοινό. Επιμελημένα σκηνοθετημένη και απλοϊκά μαζί η κάθε λεπτομέρεια. Ο συνδιασμός στοιχείων που αποδείκνυαν τον αυθορμητισμό του από την άλλη δεν έλειπε.

Δεν ήταν λίγες οι στιγμές, που απαντούσε σε οποιοδήποτε “κάλεσμα” άκουγε να αναφωνεί κάποιος ή κάποια από το κοινό.

Χαρακτηριστικότερη απόδειξη αυτού, το γεγονός πως ενώ σέρβιρε στο ενδιάμεσο ένα ποτό στον εαυτό του, κέρασε και ένα ποτήρι μια κοπέλα από το κοινό που του φώναξε την αγάπη της για αυτόν.

Το πιάνο που δέσποζε στη σκηνή, 3 διαφορετικά έγχορδα, αυτοσχέδια όργανα που εσένα στο πόδι του τραγουδώντας και μουσικές που ξεκινούσαν από το φάσμα της κλασικής και απλώνονταν σε ανατολίτικες εκδοχές… έως και Ρεμπέτικες.