Το Rockwave δεν ήταν ποτέ ένα «απλό» φεστιβάλ.
Αλλά η νύχτα της 13ης Ιουλίου 2025 γράφτηκε αλλιώς. Όχι με glitter και influencer vibes. Αλλά με ιδρώτα, πολιτική συνείδηση και μουσική που βγαίνει από τα σπλάχνα. Σε μια Ελλάδα που βράζει κάτω από τον ήλιο και την καταστολή, οι Kneecap έκαναν την παρθενική τους εμφάνιση επί ελληνικού εδάφους, και τίποτα δεν θα είναι ίδιο από δω και πέρα.
Από τη στιγμή που πάτησαν το πόδι τους στη σκηνή, το vibe άλλαξε. Οι Kneecap, το τριμελές rap συγκρότημα από το Μπέλφαστ, δεν ήρθαν για να κάνουν performance. Ήρθαν για να ταρακουνήσουν. Και το κατάφεραν.
Στα πρώτα δευτερόλεπτα του “3CAG”, η ατμόσφαιρα πήρε φωτιά. Οι ρίμες στα Ιρλανδικά και τα Αγγλικά διαπερνούσαν το πλήθος σαν σφαίρες. Ο κόσμος από punk kids μέχρι παλιούς raver ενώθηκε σε μια ενέργεια ωμή, αυθεντική, εκρηκτική. Όταν ακούστηκε το “Get Your Brits Out”, μια κραυγή σηκώθηκε από το κοινό. Εδώ δεν είχαμε απλώς ένα hit.
Είχαμε μια πολιτική δήλωση, που πέρασε κάθε γλωσσικό φράγμα. Ήταν λες και κάθε στίχος των Kneecap χτυπούσε ταυτόχρονα στο Μπέλφαστ, τη Γάζα, τα Εξάρχεια και τη Ροζάβα. “They don’t want us educated / They want us sedated” – φώναζε ο Móglaí Bap, κι όλο το TerraVibe απαντούσε με γροθιές στον αέρα.
Το κοινό δεν αιφνιδιάστηκε από τη στάση τους. Την αποθέωσε. Οι πολιτικές τους θέσεις υπέρ της αυτοδιάθεσης, κατά του ιμπεριαλισμού και με σαφή αντιφασιστικό λόγο βρήκαν πρόσφορο έδαφος σε ένα φεστιβάλ που πια ωριμάζει και τολμά. Από σκηνής, οι Kneecap δεν άφησαν ούτε δευτερόλεπτο κενό. Ήταν rave, ήταν riot, ήταν επανάσταση σε real time. Χορός και πολιτική, humor και πυρίτιδα. Και το ελληνικό κοινό ανταπέδωσε με ενθουσιασμό, συνθήματα και υψωμένους πυρσούς όχι για έρωτες, αλλά για ελευθερία.
Κι ύστερα ήρθαν οι Cypress Hill. Ξέρουν πια ότι δεν χρειάζονται να αποδείξουν τίποτα. Με το που μπήκε το “When the Shit Goes Down”, το TerraVibe μετατράπηκε σε μία νοσταλγική, καπνισμένη, αγριεμένη θύελλα. Ήταν σαν να άνοιξε μια χρονοπύλη και να ενώθηκε το παρελθόν με το τώρα. Η αποκορύφωση; Το “Insane in the Brain” ένα ολόκληρο πεδίο μάχης από χορό, φωνές, καπνό και ιδρώτα. Οι B-Real και Sen Dog παρέδωσαν ένα masterclass σκηνικής παρουσίας και flow. Η παλιά σχολή είναι ακόμα εδώ κι όταν ενώνεται με τη νέα, όπως έγινε εκείνη τη νύχτα με τους Kneecap, τότε το μέλλον δείχνει συναρπαστικό.
Το ελληνικό support δεν ήταν διακοσμητικό. Ήταν ουσιώδες. Αυτοί οι καλλιτέχνες δεν ήταν warm-up. Ήταν η εισαγωγή στο νόημα της βραδιάς. Έβαλαν το πλαίσιο για όσα ακολούθησαν, έδειξαν πως και εδώ υπάρχει ραπ που στέκεται, διεκδικεί, παρεμβαίνει.
Μίλησαν σε γλώσσα δική μας, χωρίς φίλτρα, χωρίς μάσκες, χωρίς ανάγκη για νοσταλγία. Μόνο παρόν. Και παρόν που καίει. Σε ένα φεστιβάλ όπου το πολιτικό στοιχείο ήταν παντού, από τους Ιρλανδούς Kneecap μέχρι τις αμερικανικές καταβολές των Cypress Hill, η ελληνική συμμετοχή έδειξε πως η τέχνη της αντίστασης δεν χρειάζεται διαβατήριο. Ήταν όλοι εκεί. Όχι σαν παραφωνία πριν τους «μεγάλους».
Αλλά σαν κομμάτι του ίδιου παζλ: hip-hop που δεν ψυχαγωγεί – πυροδοτεί. Επίλογος; Καμία ανάγκη. Αυτό ήταν μόνο η αρχή.
Η 13η Ιουλίου 2025 δεν ήταν μια απλή σελίδα στην ιστορία του Rockwave. Ήταν μια κραυγή. Ήταν μια υπενθύμιση ότι η μουσική μπορεί να είναι εργαλείο ανατροπής. Ότι μπορείς να χορεύεις ενώ φτύνεις την αλήθεια. Ότι το rap δεν είναι μόδα, είναι φωνή.
Οι Kneecap ήρθαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα και άφησαν πίσω τους κραδασμούς που ακόμα δεν έχουν καταλαγιάσει.
Στον επίλογο, δεν χρειάζεται να κοιτάξουμε έξω για επανάσταση. Είναι ήδη μέσα μας. Κι αν κάτι έμεινε από εκείνη τη νύχτα, ήταν το εξής: δεν χορεύουμε για να ξεχάσουμε, χορεύουμε για να θυμόμαστε.
