Δημόσιο και διαρκές Δικαστήριο – Στρατοδικείο, όλοι δικάζουν και δικάζονται “αθώοι και ένοχοι”
Η Αντρομάχη είναι μία μεγάλη μορφή, ένας Μύθος. Η ζωή της ένα συνεχές και εναλασσόμενο μοντάζ φωτιάς και σιδήρου, φαυλότητας και αξιοπρέπειας, μένει, όμως, πάντα όρθια, με σώμα, μυαλό και βλέμμα ψηλά και αναγεννάται από τις στάχτες της, σαν φοίνικας. Είναι ο θηλυκός Οδυσσέας της επιβίωσης.
Ο Ευριπίδης παίζει με την «περιπέτεια» την ειρωνική και την ανάποδη, ανατρέποντας τα αριστοτελικά δεδομένα με τόλμη. Ξεκινώντας από το “Ιδιωτικό” εξετάζει το “δημόσιο” και από το “εθνικό” επεκτείνεται στο “συμπαντικό” πεδίο. Η Ανδρομάχη στην Ελλάδα, ηφαίστειο ενεργό σε εχθρικό περιβάλλον γίνεται βόμβα που σκάει από τα βιώματά της και δημιουργεί ένα γαϊανάκι ανατροπών επιτρέποντας στην δική μας κοινωνία τη σκληρή αυτοκριτική της.
Ο ποιητής μετατρέπει μια γυναίκα αιχμάλωτη πολέμου και παλλακίδα σε πολιτικό πολιορκητικό κριό. Την κάνει έναν παγκόσμιο και αδυσώπητο καθρέφτη του παραλογισμού της πολιτικής και του πολέμου, από τις συνέπειες του οποίου υποφέρουν άντρες, γυναίκες αλλά κυρίως τα αθώα παιδιά και οι επερχόμενες γενιές, στις οποίες παραδίδεται ένα σάπιο, άρρωστο μέλλον.
Στο έργο του οι άντρες εμφανίζονται σακατεμένοι, αντιφατικοί, παράλογοι να απολογούνται για τα κίνητρα που τους οδήγησαν στην καταστροφή. Ενώ οι γυναίκες- φιμωμένες επί εκατοντάδες χρόνια, και αόρατες -μέσα από τον ποιητή, και από αντρικά στόματα με ενσυναίσθηση, ηχούν τα παθήματά τα δικά τους αλλά και όσων επιβίωσαν ενός τρομακτικού ανδροφάγου πολέμου.
Η Ανδρομάχη ως σύζυγος αρχιστράτηγου, του Έκτορα, έζησε τα πάντα και τα πάνδεινα εν μέσω πολέμου. Ο οδυνηρός, τραγικός και αιματερός κύκλος της ζωής της και εν γένει της ιστορίας της την καθιστά μια μέγιστη πολιτική οντότητα.
Το σώμα της γυναίκας γίνεται πεδίο μάχης, επάνω του γράφεται η ιστορία. Το βλέμμα εκείνης πάντα μένει επάνω στο Παιδί.
Η παράσταση ένα δριμύ «κατηγορώ» στον ανήθικο πόλεμο, την ανάλγητη και βρώμικη πολιτική, υπέρ των αμάχων και των παιδιών του κόσμου ανεξαρτήτως εθνικότητας.
Ο συγκερασμός των δύο φύλων κάνει τα ζητήματα που θίγονται πανανθρώπινα.
Μαρία Πρωτόπαππα
