Ο επιμελητής Κώστας Πράπογλου παρουσιάζει την ατομική έκθεση της Susan Daboll στον χώρο της γκαλερί του ιστορικού Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσού στην Αθήνα. Γεννημένη και μεγαλωμένη στην Αμερική, η εικαστική διαδρομή της Daboll έχει επηρεαστεί βαθιά από το περιβάλλον και την οικογενειακή της ιστορία, με αποτέλεσμα την παραγωγή ενός τεράστιου έργου που αντικατοπτρίζει τόσο τη γοητεία όσο και την πολλαπλότητα της πραγματικότητάς μας.
Η οπτική γλώσσα της εικαστικού γίνεται αισθητή μέσα από τη διερεύνηση της ανθρώπινης εμπειρίας και της αντίληψης της ύπαρξης. Η έκθεση whose history is it anyway? δανείζεται τον τίτλο της από το ομώνυμο σώμα δουλειάς που δημιούργησε η Daboll το 1986.
Αποπνέοντας μια αίσθηση απολεσθέντων τοπίων, η σειρά των εγκαταστάσεών της που έρχονται στην επιφάνεια σαν δείγματα ψυχολογικής βιογραφίας, εναγκαλιάζει την καθολικότητα του συναισθήματος και μιας εγγενούς αξιοπρέπειας. Στην καρδιά της καλλιτεχνικής πρακτικής της Daboll, έγκειται μια βαθιά ενσυναίσθηση και κοινωνική συνείδηση. Σε έναν κόσμο που χαρακτηρίζεται όλο και περισσότερο από την τεχνολογική πρόοδο και την κοινωνική αναταραχή, το έργο της παρουσιάζεται ως αιχμηρή υπενθύμιση της διαρκούς δύναμης της ψυχής και των περιπετειών της σε άγνωστες περιοχές.
Εκπέμποντας πολύ πέρα από μια απλή αισθητική, η καλλιτεχνική και οπτική ευελιξία της Daboll είναι εμφανής στην ικανότητά της να διαχειρίζεται τα χρώματα, καθώς και στα ποικίλα μέσα και τεχνικές. Ασπρόμαυρες αργυροτυπίες (gelatin silver prints), διάφορα είδη φιλμ, κολάζ, έγχρωμα polaroids, φωτογραφίες μηχανής Diana, τυπωμένα υφάσματα και άλλες ψηφιακές εκτυπώσεις είναι όλα αριστοτεχνικά ενορχηστρωμένα και σε διάλογο με έπιπλα και άλλα ευρεθέντα αντικείμενα που όλα έχουν ιδιαίτερη σημασία για αυτήν.
Πλοηγώντας στη σφαίρα της ανθρώπινης κατάστασης, η καλλιτέχνις εμποτίζει το έργο της με μια ενδελεχή κατανόηση των συναισθημάτων και των εμπειριών. Μέσα από τη χαρισματική καλλιτεχνική της ματιά, στοχάζεται την πολυπλοκότητα της ζωής, προσφέροντάς μας φευγαλέες ματιές στα μύχια της ψυχής.
Ένα από τα επαναλαμβανόμενα θέματα των έργων που παρουσιάζονται στην έκθεση είναι η διάσταση της φυσικής ή μη φυσικής παρουσίας. Κεντρικό στοιχείο του έργου της Daboll είναι η υποβλητική δύναμη της προσωπογραφίας ως αναπαραστάση μεταφυσικών οντοτήτων. Ξεκινώντας από τα δικά της βαθιά συναισθήματα που παρέμειναν θαμμένα για χρόνια, διερευνά την περιπλοκότητα των [δια]προσωπικών σχέσεων, αιχμαλωτίζοντας την ουσία του πνεύματός τους με αξιοσημείωτη δύναμη και ενσυναίσθηση.
—
Η Susan Daboll γεννήθηκε στο South Weymouth της Μασαχουσέτης και μεγάλωσε στο Niantic του Κονέκτικατ. Ενώ σπούδαζε χαρακτική και φωτογραφία στο Πανεπιστήμιο των Συρακουσών (BFA), η δουλειά της επιλέχθηκε για το εξώφυλλο μιας έκθεσης, εδραιώνοντας τη δέσμευσή της στη φωτογραφία. Μετά την αποφοίτησή της, μετακόμισε στη Νέα Υόρκη όπου εργάστηκε στον εμπορικό φωτογραφικό τομέα, συμπεριλαμβανομένου του ερευνητικού τμήματος του Magnum photos. Συνειδητοποίησε ότι οι φιλοδοξίες της προσανατολίζονταν περισσότερο προς τις καλές τέχνες και αυτό οδήγησε στην παρακολούθηση του μεταπτυχιακού προγράμματος φωτογραφίας μεταξύ του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης και του Διεθνούς Κέντρου Φωτογραφίας (MA). Προσλήφθηκε από το NYU αμέσως μετά την αποφοίτησή της, όπου δίδαξε φωτογραφία σκοτεινού θαλάμου. Διευθύνοντας το δικό της φωτογραφικό εργαστήριο στο Williamsburg του Μπρούκλιν, η Daboll άρχισε να πειραματίζεται με εικόνες και τεχνικές μεγέθους τοιχογραφίας. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, έλαβε μεγάλη αναγνώριση για τις μεγάλης κλίμακας φωτογραφίες γυναικείας μορφής με θέμα τη σεξουαλικότητα, τη μυθολογία και τη θρησκεία. Αυτά παρουσιάστηκαν στην πρόσοψη ενός νεοκλασικού κτιρίου και συμπεριλήφθησαν σε έκθεση στο Μουσείο Τέχνης του Μπρούκλιν. Το 1995, άρχισε να χρησιμοποιεί έγχρωμο φιλμ για να εξερευνήσει τη φύση και το ανθρωπογενές τοπίο. Η τεχνική αυτή έπαιξε ρόλο στην πρώτη της έκθεση φωτογραφιών που τραβήχτηκαν στη φύση, με ήπια εστίαση και ιμπρεσιονιστικό ύφος. Το 2007, ολοκλήρωσε το πρώτο της πλήρως ψηφιακό έργο φωτογράφισης στα χωράφια της Πάρου. Η Daboll πάντα ενστερνιζόταν τον τεχνικό πειραματισμό και τα απροσδόκητα αποτελέσματα στη δουλειά της. Εκθέσεις περιλαμβάνουν: Το Φαινόμενο της Πεταλούδας, εργοστάσιο Μουζάκης – Πεταλούδα, Αθήνα, 2023· A Sense of Place, Fokianou Art Space, Αθήνα, 2023· Touch Me, Fokianou Art Space, Αθήνα, 2022· The Holland Tunnel Gallery 25th Anniversary, Holland Tunnel Gallery, Newburgh, Nέα Yόρκη, ΗΠΑ, 2022· Body Language: Photographing People, University of Colorado Art Museum, Boulder, ΗΠΑ, 2019· A Landscape of Longing, Kerrigan Campbell Gallery, NY, 2005· Exterior/Interior: The Way I See It: Five photographers working in Brooklyn, Brooklyn Museum of Art, NY, 1998· Φωτογραφίες, Bloomsburg University, Bloomsburg, PA, ΗΠΑ, 1995· Bodies of Work, 1984-1993, James Howe Gallery, Kean College, Union, NJ, ΗΠΑ, 1993· The Airport: A Borderless Dialogue, Kennedy Airport, NY, 1991· NAKED, Art Institute of Chicago and University of Colorado at Boulder, ΗΠΑ, 1986. Έργα της βρίσκονται σε διάφορες συλλογές, όπως: Arkansas Museum of Fine Arts, HΠΑ· Brooklyn Museum of Art, ΗΠΑ· Chicago Art Institute, ΗΠΑ· Monterey Museum of Art, Καλιφόρνια, ΗΠΑ· Portland Museum of Art, Maine, ΗΠΑ· University of Colorado Boulder, ΗΠΑ· University of California, Λος Άντζελες, ΗΠΑ. Zει και εργάζεται στην Πάρο και στη Νέα Υόρκη.
