Το αφήγημα ότι ο κρατικός μηχανισμός δουλεύει το ακούμε πλέον σε καθημερινή βάση. Δυστυχώς δεν είμαστε σε μια χώρα που είναι όλα αρμονικά δοσμένα, καθημερινά υπάρχουν προβλήματα και όπως είναι λογικό οι πολίτες περιμένουν από τη διοίκηση της χώρας να είναι εκεί να δίνει λύσεις ή τουλάχιστον αυτό θα έπρεπε να γίνεται.
Στο διάστημα που μας πέρασε, έντονες βροχοπτώσεις συνέβησαν στη χώρα με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν πάρα πολλά προβλήματα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν οι περιοχές της Ρόδου και της Λήμνου, που είδαμε αμάξια να παρασύρονται από τα ρεύματα, υπήρξαν πολλές κλήσεις για απεγκλωβισμούς, χωρίς όμως να υπάρχει το απαραίτητο δυναμικό, καθώς έχουμε ένα αρκετά υπό-στελεχωμένο πυροσβεστικό σώμα, για να ανταποκριθεί στο μέγεθος των καταστροφών. Όλο αυτό θα είχε αποφευχθεί αν είχαν καλυφθεί οι 4.000 κενές θέσεις που υπάρχουν στο πυροσβεστικό σώμα και πως θα μπορούσαν να είχαν καλυφθεί, με τους εποχιακούς πυροσβέστες. Με τους ανθρώπους αυτούς που το καλοκαίρι τους έχουμε ανάγκη λόγω των πυρκαγιών, τους αποθεώνουμε για το έργο τους, αλλά μόλις τελειώσει η σεζόν μας είναι αχρείαστοι πλέον και τους πνίγει το κράτος με δακρυγόνα.
Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί που χρησιμοποιούν ως αντεπιχείρημα ότι οι πλημμύρες θα γινόντουσαν είτε είχαμε είτε δεν είχαμε το έξτρα προσωπικό, το θέμα της συζήτησης είναι ότι το έξτρα προσωπικό θα μπορούσε να απαντήσει με μεγαλύτερη αμεσότητα στις κλήσεις των πολιτών για απεγκλωβισμούς. Άλλο αντεπιχείρημα που χρησιμοποιείται, το χειμώνα δεν υπάρχουν πυρκαγιές και δεν έχουμε τόσο συχνά πλημμύρες. Πέρα από τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες το πυροσβεστικό σώμα ασχολείται με αστικά συμβάντα, ορειβατικά συμβάντα, με πάσης φύσεως απεγκλωβισμούς, χημικά συμβάντα, αλλά πέρα από αυτά με το έξτρα προσωπικό θα μπορούσε να γίνει καλύτερη πρόληψη των δασών κατά τη χειμερινή περίοδο, είτε με καθαρισμό δασών από καύσιμη ύλη είτε με δημιουργία αντιπυρικών ζωνών, για να είναι καλύτερα προετοιμασμένοι για τις πυρκαγιές του καλοκαιριού. Οι εποχιακοί πυροσβέστες θα μπορούσαν να καλύψουν τις 4.000 κενές οργανικές θέσεις, θωρακίζοντας έτσι τη χώρα.
Άλλος ένας τομέας που έχει αποδυναμωθεί σε ανησυχητικό βαθμό είναι το δημόσιο σύστημα υγείας μας. Τα παραδείγματα πολλά, τα περισσότερα νοσοκομεία έχουν πετσοκομμένο προσωπικό και βρίσκονται σε ένα καθεστώς υπερ-εφημέρευσης, συχνά πραγματοποιούνται μεταφορές ιατρικού προσωπικού από νοσοκομείο σε νοσοκομείο για να καλυφθούν οι θέσεις και οι βάρδιες, δυσχεραίνοντας περισσότερο τη κατάσταση. Παρά τις εκλύσεις των γιατρών για διορισμό προσωπικού, οι διοικήσεις δεν προχωράνε σε προκηρύξεις θέσεων, με αποτέλεσμα οι γιατροί, σε όλα τα νοσοκομεία της χώρας, να βρίσκονται σε μια συνεχή κατάσταση υπερεργασίας. Εξαιτίας των κενών αυτών το 35% των χειρουργικών αιθουσών δεν λειτουργούν, δημιουργώντας τεράστιες λίστες αναμονής.
Γεγονός είναι παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης να μας πείσει ότι το δημόσιο σύστημα υγείας λειτουργεί, ότι η ίδια η κυβέρνηση βρίσκεται κοντά στο λαό και οι πράξεις της είναι προς όφελος μας, το αφήγημα της δεν πείθει. Όπου σταθεί και όπου βρεθεί προσπαθεί να κόψει δαπάνες και προχώρα σχεδόν απροκάλυπτα σε ιδιωτικοποίηση. Το σύστημα υγείας μας μπορεί να μην απέχει από το σύστημα υγείας των ΗΠΑ, όσο τουλάχιστον θέλουμε να πιστεύουμε. Στις ΗΠΑ το σύστημα υγείας είναι καθολικά ιδιωτικό, έχεις λεφτά θα σωθείς, δεν έχεις λεφτά βγάλε τα πέρα μόνο σου, αλλά και να έχεις λεφτά δεν σου εγγυάται κανείς ότι θα σου παρέχουν την αντίστοιχη βοήθεια. Αυτή η λογική κέρδους υιοθετείται όλο και πιο πολύ στη χώρα μας, εγκαταλείπονται περιφερειακά νοσοκομεία αφήνοντας τα χωρίς προσωπικό, γιατροί μεταφέρονται από το ένα νοσοκομείο στο άλλο, επείγονται περιστατικά μεταφέρονται στα μεγάλα νοσοκομεία, πλημμυρίζοντας τους χώρους από κόσμο που δε μπορεί να λάβει την απαραίτητη περίθαλψη.
Ο κρατικός μηχανισμός λειτούργησε στο 100% του, μια ατάκα που ακούγεται τόσο συχνά πλέον και κάθε φορά αναρωτιόμαστε με τι κόστος και εις βάρος ποιανού. Δημιουργείται η απορία αν όντως ο κρατικός μηχανισμός λειτουργήσει σωστά κάποια στιγμή, αλλά αυτό είναι μυθοπλασία για το μακρινό μέλλον.
