ΠΗΓΑΜΕ / ΕΙΔΑΜΕ ΤΗΝ ΑΝΟΗΝΙ ΣΤΟ ΗΡΩΔΕΙΟ …ΓΡΑΦΕΙ Η ΕΦΗ ΚΟΥΦΟΠΟΥΛΟΥ

Πέμπτη βράδυ εν μέσω καύσωνα. Ανηφορίζουμε στο Ηρώδειο.

Για την Anohni και τους the Johnsons μόνο. Διαφορετικά δεν θα βγαίναμε απο το σπίτι. Φτάσαμε στις 20.50 όλος ο κόσμος, ο λίγος κόσμος ήταν ακόμα στον προαύλειο χώρο και αναζητούσε νερό για να μπορέσει να ανταπεξέλθει στην αφόρητη ζέστη. 20.55 στις θέσεις μας. Στις καυτές θέσεις μας. Οι κερκίδες μισογεμάτες οι περισσότερες, περισσότερο άδειες άλλες και οι πάνω αριστερά και δεξιά γεμάτες καθώς ήταν οι πιο οικονομικά προσιτές. Τα εισιτήρια βλέπετε ξεκινούσαν από 40€ και έφθαναν τα 170 €. Το αποτέλεσμα ήταν μια συναυλία που άξιζε πραγματικά πολλοί να την απορρίψουν λόγω κόστους.

Η ώρα σχεδόν 21.30 και με χαρακτηριστική αργοπορία για το χώρο τα φώτα πέφτουν και η Marina Abramović ανεβαίνει στη σκηνή για να προλογήσει την παράσταση όπως έχει ανακοινωθεί.

Γίνεται αναφορά στην ουσιαστική ακρόαση, αυτή που σε βρίσκει ανυποψίαστο και γράφει για πάντα μέσα σου με το παράδειγμά της για την πρωτη φορά που άκουσε την Casta Ρίνα και τη φωνή της Maria Callas από ένα παλιό ραδιόφωνο στην κουζίνα της γιαγιάς της.

Κάνουμε έναν μικρό διαλογισμό με πόδια ελεύθερα και 12 επαναλήψεις breathe in – breathe out. Ολα είναι έτοιμα για να ξεκινήσει η μαγεία. Οι μουσικοί ανεβαίνουν στην σκηνή και μια χορεύτρια με αέρινη φιγούρα διασχίζει τη σκηνή απο την μια άκρη στην αλλη.

Η Anohni βγαίνει στο κεντρικό μικρόφωνο με το πέπλο της και η παγκόσμια περιοδεία της και η επιστροφή της στη σκηνή ξεκινά. Όλα ήταν όπως τα περίμενες. Σπουδαία ορχήστρα που κάθε οργανο σχολίαζε τις μουσικές του φράσεις και το άκουγες πεντακάθαρα (κιθάρες, βιολια, τσέλο, τύμπανα, σαξόφωνο, μπάσο, πιάνο) και η φωνή της τόσο εκφραστικά πλήρης και μαγική. Υπήρχαν τραγούδια από τον τελευταίο δίσκο, εσωτερικά και πιο εξωστρεφή.

Τραγούδια από την αρχή της 20 χρόνια πριν και μια συγκλονιστική διασκευή στο Sometimes I feel like a motherless child που μας άφησε όλους μαγεμένους και άφωνους.

Το κοινό ήταν το πιο ήσυχο που έχω δει ποτέ με σχεδόν καθόλου κινητά να πετάγονται για να “φυλάξουν τη στιγμή”. Όλοι ήταν εκεί ουσιαστικά για να απολαύσουν και να χειροκροτήσουν την Drag Queen που κατάφερε να “κατακτήσει” την Ακρόπολη (όπως η ίδια αστειεύτηκε) λίγο πριν μας χαρίσει στο πιάνο το Hope there is someone και να κλείσει τη συναυλία με εμάς να έχουμε βρεί την παρηγοριά, τη συγκίνηση και την ανακούφηση στην μαγική της συναυλία φευγοντας αγκαλιά με αυτ@ τ@ κάποι@ και το μεγαλύτερο χαμόγελο έχοντας προσθέσει στις αποσκευές της ζωής μας μια συναυλία που θα θυμόμαστε για πάντα.

Ευχαριστούμε Anohni.