1) Ποια είναι για σένα η ουσία αυτού του ρόλου; Είναι άνθρωπος, πνεύμα, καθρέφτης ή κάτι ενδιάμεσο;
Ο Αρλεκίνος είναι μια σκέψη. Μια φευγαλέα σκέψη που σέρνει μαζί της μουσική, χρώμα, χρυσόσκονη… αλλά και κανόνες. Για μένα είναι κάτι άυλο, που προσφέρει ένα πλατύ χαμόγελο στην πιο ασυνείδητη στιγμή της ημέρας… όταν ονειρευόμαστε.
2) Ο Αρλεκίνος μοιάζει να είναι ο μόνος που επικοινωνεί και με τον κόσμο του ονείρου και με τον πραγματικό κόσμο. Πώς το αποδίδεις αυτό στη σκηνή;
Από την πρώτη κιόλας ανάγνωση του κειμένου ένιωσα πως ο Αρλεκίνος δεν «πατάει» πουθενά σταθερά. Κινείται ανάμεσα στους κόσμους. Προσπαθώ να αποδώσω αυτή τη ρευστότητα μέσα από την κίνηση, τη φωνή, αλλά και μέσα από μικρές στιγμές σιωπής, όπου το βλέμμα του ταξιδεύει αλλού. Είναι σαν να ακούει κάτι που οι άλλοι δεν ακούν.
3) Τον βλέπεις περισσότερο ως κωμικό ή ως φιλοσοφικό χαρακτήρα;
Ένας Αρλεκίνος, «ενδιάμεσος» και πάνω απ’ όλα «ξεναγός» σε ένα όνειρο, μπορεί να είναι τα πάντα. Εξαρτάται από το πώς θα του φερθείς.
4) Ο Αρλεκίνος έχει εναλλαγές διάθεσης — από το παιχνιδιάρικο στο ποιητικό και το υπαρξιακό. Πώς κράτησες αυτή την ισορροπία;
Οι σκέψεις, οι ιδέες και οι αναμνήσεις μας ταλαντεύονται ανάμεσα σε πολλά συναισθήματα. Κάποια από αυτά δεν είμαστε καν έτοιμοι να τα αντιμετωπίσουμε στην πραγματικότητα. Ο Αρλεκίνος όχι μόνο έρχεται σε επαφή με αυτά, αλλά τα πιάνει από το χέρι και τα αγκαλιάζει. Η ισορροπία βρίσκεται σε πολύ λεπτές γραμμές. Νιώθω αρκετά «ανοιχτός» ώστε να τις ανακαλύψω. Αυτό είναι και το μεγάλο δώρο του ρόλου προς εμένα.
5) Πώς σε καθοδήγησε ο Φώτης Καράλης στη δημιουργία του ρόλου;
Ο Φώτης, από την πρώτη κιόλας πρόβα, αγκάλιασε την «τρέλα» μου και μου έδωσε χώρο να προτείνω ιδέες για τον Αρλεκίνο. Δεν γνωριζόμασταν πριν, κι όμως, μέσα από τον τρόπο που μίλησε για το όραμά του, κατάλαβα αμέσως τη σκέψη του. Συνεννοηθήκαμε! Η ειλικρίνεια, το όραμα και η ευγένεια είναι στοιχεία που εκτίμησα ιδιαίτερα σε εκείνον. Είμαι ειλικρινά χαρούμενος για αυτή τη συνεργασία.
6) Υπήρχαν στοιχεία αυτοσχεδιασμού ή πρότεινες κι εσύ πράγματα στη διαμόρφωση του χαρακτήρα;
Φυσικά. Διαβάζοντας το υπέροχο κείμενο της Τατιάνας Κίρχοφ, βρήκα ήδη κάποια σημεία που με οδήγησαν να «τοποθετήσω» τον Αρλεκίνο μέσα μου. Από εκεί και πέρα, πρότεινα και μου πρότειναν. Είναι ευτυχές όταν η δουλειά στο θέατρο γίνεται έτσι, με ελευθερία, σεβασμό και κοινό όραμα. Ευγνώμων για τη διαδικασία που ζήσαμε.
7) Το έργο έχει μια brechtική σχέση με το κοινό – ο Αρλεκίνος του απευθύνεται άμεσα. Πώς το βίωσες αυτό;
Σαν Σπύρος, θα πω ότι ο μεγαλύτερός μου φόβος είναι το «σπάσιμο» του τέταρτου τοίχου. Χρωστώ πολλά στην αγκαλιά της ομάδας και του σκηνοθέτη μας για αυτό το «ξεκλείδωμα». Σαν Αρλεκίνος, όμως, δεν κρατιέμαι… Κάπου εκεί ανάμεσα θα βρίσκομαι!
8) Είναι φύλακας, δάσκαλος, ψυχή ή απλώς το “μέσο” που βοηθάει τον Αλέξη να περάσει στον άλλο κόσμο;
Είναι ένα «μέσο» που λειτουργεί σαν «φύλακας» του Αλέξη, κι επειδή του αρέσει να παίζει, γίνεται και λίγο «δάσκαλος», απλώς για να διασκεδάσει με την «ψυχή» του.
9) Ο Αρλεκίνος ξέρει την αλήθεια για το Γιουκάλι — αλλά παίζει μαζί της. Θεωρείς ότι τον κινεί ειρωνεία ή καλοσύνη;
Θα απαντήσω όπως εκείνος: «Βαρετή δουλειά, αλλά κάπως πρέπει να ζει κανείς». Φαντάσου να κάνεις μια δουλειά για χιλιετίες και ακόμη να ψάχνεις πώς να την κάνεις ενδιαφέρουσα, πρώτα για εσένα και μετά για τον “πελάτη”. Ασταμάτητος. Αυτός είναι ο δικός μου Αρλεκίνος.
10) Τι συνδέει τον Αρλεκίνο με το κοινό; Είναι εκεί για να το διασκεδάσει ή να το “δοκιμάσει”;
Είναι εκεί για να το ξεναγήσει. Να κάνει το κοινό να καταλάβει τους «όρους και τις προϋποθέσεις». Ίσως και να το προπονήσει… Δε λέω άλλα!
11) Αν το Γιουκάλι είναι μια εσωτερική εμπειρία, ποιο είναι το δικό του προσωπικό “Γιουκάλι”;
Το «ΓΙΟΥΚάΛΙ» του Αρλεκίνου, πιστεύω, είναι η νοητή γραμμή ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα. Είναι η καλύτερη διαδρομή. Ένα ταξίδι στο άγνωστο, μια πόρτα που ανοίγει απότομα και μπορεί «να σε ξεβράσει σε οποιοδήποτε μέρος της γης»
12) Πώς προέκυψε η εμφάνιση του ρόλου — το κοστούμι, τα χρώματα, η κίνηση;
Όλα βασίστηκαν στην τρέλα και τον αυθορμητισμό του Αρλεκίνου. Θα μπορούσε να φοράει τα πάντα ή και τίποτα! Σίγουρα όμως, με κάθε του εμφάνιση, σου κλείνει το «μάτι». Θα καταλάβετε μόλις τον αντικρίσετε!
