O ΑΙΜΙΛΙΟΣ ΧΕΙΛΑΚΗΣ ΕΙΝΑΙ “ΜΟΝΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΜΛΕΤ” ΣΕ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ. ΠΛΗΡΕΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ

Ο Άμλετ επιστρέφει πιο μόνος, πιο σύγχρονος, πιο επιτακτικός από ποτέ.
Ο Αιμίλιος Χειλάκης ανεβαίνει ξανά στη σκηνή για να ερμηνεύσει τους βασικούς ρόλους του σαιξπηρικού δράματος σε μια υποβλητική παράσταση που συγκλόνισε κοινό και κριτικούς.

Πρεμιέρα την Παρασκευή 20 Ιουνίου στο Κηποθέατρο Παπάγου.
Θα ακολουθήσουν παραστάσεις στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (Δευτέρα 23/6) και στο Θέατρο Βράχων Μελίνα Μερκούρη (Τετάρτη 25/6). Στη συνέχεια η παράσταση θα περιοδεύσει σε επιλεγμένα ανοιχτά θέατρα της χώρας.

Το «Μόνος με τον Άμλετ», βασισμένο στον «Άμλετ» του William Shakespeare, είναι μια τολμηρή διασκευή του εμβληματικού έργου, βασισμένη στη μετάφραση του Γιώργου Χειμωνά, και επιστρέφει οχτώ χρόνια μετά το τελευταίο  ανέβασμα. Σε σκηνοθεσία του Μανώλη Δούνια και του ίδιου του Αιμίλιου Χειλάκη, ξεδιπλώνει τα πάθη, τις εσωτερικές συγκρούσεις και την  τραγική ειρωνεία που διατρέχει την ιστορία του Άμλετ.

Τι συμβαίνει στο έργο: Όταν ο βασιλιάς της Δανίας πεθαίνει αιφνίδια, τον θρόνο σφετερίζεται ο αδελφός του, Κλαύδιος — καταλαμβάνοντας όχι μόνο την εξουσία, αλλά και τη σύζυγο του νεκρού βασιλιά, Γερτρούδη. Η βασίλισσα και μητέρα του Άμλετ ενδίδει σε έναν βιαστικό, σχεδόν ανίερο γάμο, αφήνοντας τον γιο της βυθισμένο στο πένθος και τη σύγχυση. Η εύθραυστη ισορροπία διαλύεται όταν εμφανίζεται το Φάντασμα του βασιλιά: δεν πέθανε φυσικά, αποκαλύπτει — δολοφονήθηκε. Φονιάς ο ίδιος του ο αδελφός, με ύπουλο τρόπο και στόχο του τον θρόνο. Ο Άμλετ ορκίζεται εκδίκηση -ούτε καν ο έρωτάς του για την τρυφερή Οφηλία, δεν θα τον αποσπάσει από το σκοπό του. Για να βεβαιωθεί για την ενοχή του Κλαύδιου, προσκαλεί έναν θίασο περιπλανώμενων ηθοποιών να ανεβάσουν μια παράσταση που αναπαριστά τη δολοφονία του πατέρα του. Η αντίδραση του Κλαύδιου στα όσα συμβαίνουν, θα τον προδώσει και η εκδίκηση του Άμλετ θα είναι φοβερή, αλλά και αυτοκαταστροφική.

Η παράσταση «Μόνος με τον Άμλετ» παρακολουθεί την προσπάθεια του νεαρού πρίγκιπα να διανύσει την απόσταση από τη Σκέψη στην Πράξη. Συνειδητοποιώντας πως το σύστημα αξιών στο οποίο πίστευε και η επίπλαστη ευδαιμονία που απολάμβανε έχουν πεθάνει, ο Άμλετ πασχίζει να διατηρήσει την αξιοπρέπεια και τα ιδανικά του μέσα σε μια κοινωνία που ιδεολογικά καταρρέει.
Παράδοξο – ή και προφητικό – το πόσο αυτή η κοινωνία μοιάζει με τη δική μας, τέσσερις αιώνες μετά. Το ερώτημα δεν είναι πια «να ζει κανείς ή να μη ζει», αλλά «πώς να ζει»: Είναι προτιμότερο να ζει άπραγος ή να πεθαίνει πράττοντας;
Αυτό το ερώτημα διατρέχει την παράσταση και γίνεται η ραχοκοκαλιά της.

Ο Αιμίλιος Χειλάκης γίνεται Άμλετ, Οφηλία, Κλαύδιος, Γερτρούδη, Πολώνιος, Λαέρτης, Οράτιος, το Φάντασμα του βασιλιά –κρατώντας το θεατή σε εγρήγορση. Δίπλα του, ο Δημήτρης Καμαρωτός δημιουργεί επί σκηνής έναν ηχητικό κόσμο που λειτουργεί σαν εσωτερική φωνή, σαν αντίλαλος του τραγικού ήρωα. Με σκηνικά-κοστούμια της Αλεξίας Θεοδωράκη, κίνηση της Φαίδρας Νταϊόγλου και φωτισμούς του Νίκου Βλασόπουλου, το «Μόνος με τον Άμλετ» επιστρέφει στα απολύτως βασικά της θεατρικής πράξης — τη φωνή, το σώμα, τη μουσική και το φως.