Το συναυλιακό καλοκαίρι του 2022 μας αποζημίωσε και γεφύρωσε το χάσμα ανάμεσα στις παλιές καλές εποχές και τη στατικότητα των δύο τελευταίων χρόνων. Ανάμεσα στα live που περιμέναμε με ανυπομονησία ήταν αυτό των Madrugada. Πέρα από το προφανές, το οποιο είναι η ιδιαίτερη και αδιάρρηκτη σύνδεση του ελληνικού κοινού με το συγκρότημα, η φετινή παρουσία τους θα είχε έναν διαφορετικό συμβολικό χαρακτήρα!
Τέσσερα χρόνια πέρασαν από την επίσημη ανακοίνωση της επανένωσης του και την περιοδεία για τα είκοσι χρόνια του “Industrial Silence”. Mε το νέο τους άλμπουμ,“Chimes at Midnight”, το οποίο κυκλοφόρησε στις αρχές του 2022, οι Madrugada έβαλαν ένα στοίχημα και το κέρδισαν την 24η Σεπτεμβρίου στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο! Περιμένοντας για το check των εισιτηρίων παρατηρούσα τον κόσμο που είχε καταφθάσει για να παρακολουθήσει τη συναυλία. Σε πολλά live παρατηρείται μία ηλικιακή ομοιομορφία, κάτι το οποιο δεν συνέβη εκείνη τη βραδιά. Έτσι κατάλαβα ότι οι Madrugada κατάφεραν να κάνουν αυτό που λίγοι κατόρθωσαν μέχρι σήμερα. Να ενώσουν τρεις γενιές ανθρώπων σε ένα μοναδικό ατμοσφαιρικό θέαμα, το οποίο είχε πολλές και διαφορετικές εκφάνσεις, κρατώντας συνάμα το ενιαίο χαρακτηριστικό ύφος του συγκροτήματος.
Το “Industrial Silence” υπήρξε μία εξαιρετική ευκαιρία για τους νεότερους να γνωρίσουν τους Madrugada που “ντύθηκαν” με μία σύγχρονη μουσική γλώσσα χωρίς όμως να εκλείπει το μελαγχολικό στοιχείο που διέπει ολόκληρη τη δισκογραφία τους. Είναι τόσο συγκινητικό αν σκεφτεί κανείς πως κι αυτές οι 3 γενιές δάκρυσαν και χώρισαν με την ίδια μουσική απόχρωση! Έτσι η αρένα γέμισε με όλους αυτούς τους ανθρώπους που δημιούργησαν ένα δυνατό, παλμικό φάσμα, φέρνοντας το μέλλον μέσα από το παρελθόν. “Nobody loves you like we do” έγραφε το πανό και ο Sivert Hoyem δεν μπορούσε παρά να κάνει πραγματικότητα τη γραπτή επίκληση του κοινού. Η συναυλία ξεκίνησε με το “Nobody loves you like I do” και ο Αττικός ουρανός γέμισε με την ατσάλινη αλλά συνάμα βελούδινη, έντονη και κρυστάλλινη φωνή του.
Για να πω την αλήθεια, όσοι βρισκόμασταν στις κερκίδες ίσως ζηλέψαμε κρυφά την αρένα και τον παλμό της, όμως το θέαμα από εκεί ψηλά απέδιδε μία ολοκληρωμένη αισθητηριακή εμπειρία καθώς και την επιβλητική ατμόσφαιρα που προσέδιδε ο χώρος στο όλο οπτικοακουστικό θέαμα.
Μετά την αξιοπρεπέστατη εμφάνιση της Amanda Tenfjord, οι φιγούρες των Frode Jacobsen και Jon Lauvland άρχισαν να αχνοφαίνονται και να προλογίζουν την είσοδο του Sivert Hoyem στη σκηνή. Η πρώτη συγχορδία σηματοδότησε την αρχή της “μυσταγωγίας” και η καρδιά μας άρχισε να χτυπάει δυνατά. Όπως ανέφερα και πριν, η συναυλία ξεκίνησε με το πασίγνωστο πλέον “Nobody loves you like I do” και συνεχίστηκε με ένα ακόμη κομμάτι από το νέο άλμπουμ των Madrugada, το “Running from the love of your life”. Δεν σας κρύβω ότι όσοι τους γνωρίσαμε με το “Industrial Silence” και τους λατρέψαμε σαν Θεούς με το άλμπουμ “Madrugada” περιμέναμε σαν μάννα εξ’ ουρανού να ακουστεί η πρώτη νότα έστω και ενός από εκείνα τα τραγούδια που στιγμάτισαν την εφηβεία μας και βρίσκονται ως μουσική επένδυση στις πιο γλυκόπικρες αναμνήσεις μας.
Με το “Higher” πατήθηκε το κουμπί για να ανοίξει το κουτί των αναμνήσεων και να αναδυθούν από μέσα μας τα συναισθήματα μιας άλλης εποχής και ίσως ενός διαφορετικού εαυτού. Μετά το “Hands up I love you” ακολούθησαν τα “Electric”, “What’s on your mind”, “Help yourself to me”, “Call my name” “Black Mambo” και “Salt”. Κάπως έτσι το πρώτο σετ αναμνήσεων έκλεισε με το “Majesty” (ακούστηκε ακριβώς μετά το “Blood shot adult commitment”) που μας υπενθύμισε ότι ο λυρισμός αποτελεί κάτι τόσο απλό που πηγάζει αβίαστα και αυθόρμητα μέσα από τα έγκατα της ψυχής. Το “Strange Colour Blue” ήρθε για να εξισορροπήσει τα συναισθήματά μας επειδή στην πορεία το δεύτερο σερί αναμνήσεων ανακίνησε εκ νέου τον πιο ευαίσθητο και νοσταλγικό μας εαυτό. Ακολούθησε λοιπόν το “Vocal” αλλά και το νέο και αγαπημένο “Stabat Mater” σε μία μαγική στιγμή, όντας πλαισιωμένο από τη 10μελή χορωδία “Irida Vocal Ensemble” της Δήμητρας Καραμπεροπούλου. Στο ίδιο κλίμα ακούστηκε και το εξαιρετικά αγαπημένο “Honey Bee” που από την πρώτη στιγμή περίμενα να ακούσω υποσχόμενη στον εαυτό μου ότι δεν θα δακρύσω. Υπόσχεση που φυσικά αθέτησα και αφέθηκα στην ελκυστική δίνη των ανεκπλήρωτων συναισθημάτων που τόσο καλά γνωρίζει να φέρνει στην επιφάνεια ο Sivert Hoyem.
Μία ξεχωριστή στιγμή ήταν όταν στη σκηνή ανέβηκε η μοναδική Ane Brun με τη φωνή διαμάντι που διαθέτει και την εξαιρετικά ευγενική παρουσία της. Με το ντουέτο “Lift Me”, το οποιο ο Sivert μας ενημέρωσε πως δεν συνηθίζουν να “εξάγουν” εκτός Νορβηγίας, επιβεβαίωσα αυτό που πάντα σκέφτομαιι για τη σχέση των Madrugada με το ελληνικό κοινό. Πρόκειται για μία σχέση χημείας, καρμική και διαχρονική. Όσοι έχουν παρακολουθήσει συναυλίες του συγκροτήματος, οι οποιες είναι ακόμη μεγαλύτερες όσον αφορά την παραγωγή και το πλήθος – το οποίο σημειωτέον εκείνο το βράδυ ξεπερνούσε τα 20.000 άτομα- που τις παρακολούθησε έχουν να λένε ότι αυτή η “χημική ένωση” ελληνικού κοινού και Madrugada δεν πραγματοποιήθηκε πουθενά αλλού και κάτω από οποιαδήποτε άλλη συνθήκη. Ο Sivert Hoyem απέδειξε αυτή τη μοναδική σχέση γίνοντας ένα με το κοινό, αφού δεν δίστασε να ενωθεί με τον κόσμο και να τραγουδήσει μαζί του!
Ακολούθησαν κομμάτια που πολλοί γνώρισαν και συνέδεσαν με την ελληνική δραματική σειρά “1οη εντολή” όπως το “Only when you ‘re gone” και “Look away Lucifer”. Το “The Kids Are On The High Street” μας σήκωσε από τις θέσεις μας σε μία απότομη αλλά συνάμα βατή εναλλαγή συναισθημάτων. H αυλαία έπεσε με το “Valley Of Deception” με τον Sivert καθισμένο στη σκηνή, μια ανάσα από το κοινό, να δίνει τον ρυθμό με τα χέρια του.
Πολλοί είπαν ότι ο παλμός του live στο Καλλιμάρμαρο ίσως ήταν χλυαρός, κυρίως από όσους βρίσκονταν στις κερκίδες, όμως ας μην ξεχνάμε ότι αυτή τη φορά δεν πήγαμε σε συναυλία, αλλά σε μία τελετή που είχε άρωμα αρχαίας Ελλάδας και μπροστά μας βρίσκονταν οι Madrugada του 2022, οι οποιοι μαζί τους κουβαλούσαν μία βαριά ιστορία αλλά παράλληλα είχαν γεννηθεί μέσα από τις στάχτες τους, πιο ανανεωμένοι και δυναμικοί από ποτέ! Ίσως μία μικρή ευχή που δεν πραγματοποιήθηκε, να ακούσω live το “Quite Emotional”. Εις το επανιδείν με την ευχή να παραμένει ενεργή για την επόμενη φορά!
Οι φωτογραφίες είναι από την επίσημη σελίδα των Madrugada
