Έγραψαν για την παράσταση:
«Πολλά και σημαντικά είναι τα θέματα που φέρνει το έργο της Βρετανίδας συγγραφέα στο τραπέζι, ειδικά καθώς η κυρίως υπόθεση κινείται σε διπλό επίπεδο και αναδεικνύει τόσο τον ηλικιακό ρατσισμό που αντιμετωπίζουν στον επαγγελματικό τομέα κυρίως οι γυναίκες όσο και τα πρότυπα ομορφιάς που συνεχίζουν να λειτουργούν δεσμευτικά». [Τώνια Καράογλου, Αθηνόραμα]
«Η σκηνοθεσία της Ελένης Σκότη, πιστή στην εξυπηρέτηση ενός ρεαλισμού που προετοιμάζει τη ζύμωση των κλιμακώσεων από τις λέξεις, τις παύσεις, τις σιωπές και τις αμυχές των εκφράσεων και κινήσεων και μεταβολίζει την οικειότητα της επιφάνειας σε ψυχικά βάθη, επιβάλλεται ως μια υπεραξία που προσδίδει έρμα στο πόνημα. Εξίσου, εξυπηρετική και η σκηνογραφία του Γιώργου Χατζηνικολάου που, με την υποβοήθηση των φωτισμών του Αντώνη Παναγιωτόπουλου, δημιουργεί επάλληλα σκηνικά πλάνα θέασης των πτυχών της πραγματικότητας». [Γιώργος Παπαγιαννάκης, Culturenowgr]
«Πριν λίγες ημέρες βρέθηκα στο Επί Κολωνώ, για να παρακολουθήσω την πολυσυζητημένη παράσταση «Λίντα», από την ομάδα Νάμα. Η Ελένη Σκότη σκηνοθέτησε το εξαιρετικό έργο της Penelope Skinner, που αποτυπώνει τον ηλικιακό ρατσισμό και σεξισμό που βιώνουν οι γυναίκες, τόσο στην προσωπική όσο και στην επαγγελματική τους ζωή, αλλά και την άρνηση της αποδοχής του γήρατος. Αυτό το έργο, βέβαια, είναι πολλά περισσότερα. […] Κάνε τον κόπο και βρες την ημέρα που η παράσταση δεν είναι sold out για να τη δεις». [Δήμητρα Πραντάλου, Jennygr]
«Το πέρασμα της κεντρικής ηρωίδας από την καλπάζουσα αυτοπεποίθηση στην προοδευτική της καταρράκωση η Ελένη Σκότη το εικονογραφεί πληρέστατα σε δύο συναρτώμενα μεταξύ τους επίπεδα, που σκηνογραφεί με την ευφυέστατη ανάμειξη ρεαλιστικών στοιχείων και συμβολικών παραμέτρων ο Γιώργος Χατζηνικολάου». [Ηρακλής Λογοθέτης, Documento]
«Στη μικρή σκηνή του Επί Κολωνώ ο Γιώργος Χατζηνικολάου προτείνει μια ενδιαφέρουσα σκηνογραφική λύση που αναπαριστά «μπροστά και πίσω» πραγματικότητες με τα διαρκώς εναλλασσόμενα ταμπλό βιβάν – μια συνθήκη που έχει αναδειχθεί και από τη φωτιστική εργασία του Αντώνη Παναγιωτόπουλου. Προσεγμένα και ταιριαστά με το αυστηρό γραφειακό περιβάλλον τα κοστούμια της Μαρίας Αναματερού». [Στέλλα Χαραμή, Monopoligr]
«Η συγγραφέας θίγει στο τραπέζι πολλά σύγχρονα ζητήματα που αφορούν τη γυναικεία εμπειρία, αναφορικά με τον εργασιακό, οικογενειακό και κοινωνικό περίγυρο. Και η σκηνοθέτρια Ελένη Σκότη, εκφράστρια του in-yer-face θεάτρου, με την καλή μετάφραση και το εξαιρετικά ευέλικτο σκηνικό του Γιώργου Χατζηνικολάου, ενορχηστρώνει μια κινηματογραφικού τύπου κλειστοφοβική συνθήκη, που εκμηδενίζει την εύκολη ετυμηγορία του κοινού για τις ακραίες στάσεις και συμπεριφορές των ηρώων του έργου. Με την αρωγή του Αντώνη Παναγιωτόπουλου στους καίριους φωτισμούς, της Μαρίας Αναματερού στα κατάλληλα κοστούμια και του Αντώνη Παπακωνσταντίνου στην ενδεικτική μουσική επένδυση. Η σκηνοθεσία της αναδεικνύει διακριτά το γήρας και την περιθωριοποίηση της γυναίκας, τη δυναμική της επιτυχημένης γυναίκας σε σχέση με την οικογένεια και τη σύνδεση του γήρατος με τα κοινωνικά πρότυπα της ομορφιάς». [Ντίνα Καρρά, Onlytheatergr]
«Η Ελένη Σκότη στις παραστάσεις της αντιμετωπίζει την ωμή πραγματικότητα δίχως να λησμονεί το όνειρο. Όπως δεν την εγκαταλείπει και ο λυρικός οίστρος της ανθρωπιάς κάθε φορά που θα βρεθεί μπροστά στο συναίσθημα. Η «Linda», η νέα της σκηνοθεσία, τής προσφέρει την ευκαιρία να δείξει για μια ακόμη φορά τις εξαίρετες ικανότητές της στην αμεσότητα και την αληθοφάνεια επί σκηνής. Και οι ρεαλιστικές σκηνοθεσίες της θα παραμείνουν, πιστεύω, απόκτημα για το θέατρό μας. Παράσταση με συνεχή sold out, όπου θεατές συρρέουν γοητευμένοι, επιζητώντας την έντονη συγκίνηση η οποία προκύπτει από πρόσωπα και πράγματα που μοιάζουν της «διπλανής πόρτας», αλλά ταυτόχρονα περιβάλλονται από έναν αποκρυσταλλωμένο ρεαλισμό». [Ειρήνη Αϊβαλιώτου, Catisartgr]
«Η σκηνοθέτιδα Ελένη Σκότη, μία εξαιρετικά ποιοτική παρουσία στο θεατρικό γίγνεσθαι, για άλλη μια φορά, μας οδηγεί στον πυρήνα ενός συγκλονιστικού θεατρικού πονήματος με την ευαισθησία που τη διακρίνει σε θέματα σύγχρονα γύρω από την αυτοδιάθεση, την ελεύθερη επιλογή, την υπαρξιακή αγωνία της ενηλικίωσης, την ωριμότητα της εμπειρίας και την εκμετάλλευση της εξουσίας». [Ζωή Τόλη, Enetpressgr]
«Η σκηνοθέτις δούλεψε όλους τους χαρακτήρες και φώτισε επαρκώς όλες τις πτυχές της προσωπικότητας τους […] Ένα εξαιρετικό εύρημα, για το οποίο υποκλίνομαι στην Ελένη Σκότη, είναι η παρουσία του διευθυντή της εταιρίας, του Ντέιβ, μονίμως μέσα από μια βιντεοκλήση». […] H Penelope Skinner έγραψε αυτό το υπέροχο κείμενο το 2015. Εμπλέκει έξι χαρακτήρες που ο καθένας διατηρεί την αυτοτέλειά του και συγχρόνως, σαν δορυφόροι, γυρνούν γύρω από την κεντρική ηρωίδα. Την Linda Wild. Μια γυναίκα του 21ου αιώνα με την οποία κάποιες από μας θα ταυτιστούν απόλυτα, άλλες λιγότερο. Είναι αδύνατον όμως μια γυναίκα να μην αναγνωρίσει στιγμές απ τη ζωή της μέσα στην ιστορία της Linda». [Στεφανία Τσουπάκη, Quinta-theatergr]
«Η σκηνοθεσία της Ελένης Σκότη, επικεντρωμένη άλλοτε στην επιφάνεια και άλλοτε στην ωμότητα των γεγονότων, αναδεικνύει εξαιρετικά την πνευματική κατάπτωση των ηρώων». [Ημερολόγιο Θεάτρου]
«Η «Linda», πάνω απ’ όλα, είναι μια ιστορία που όλοι και όλες οφείλουν να ακούσουν, γιατί συνιστά ένα κομμάτι και της δικής τους ιστορίας, ως εργαζόμενοι, ως σύζυγοι, ως γονείς, ως παιδιά, ως άνθρωποι». [Απόστολος Ιωαννίδης, Welovetheatergr]
«Η Λίντα που γράφτηκε το 2015 μας αφορά όλους. Έχει κάνει τεράστια επιτυχία όπου έχει παιχτεί, όχι τυχαία αφού αποτυπώνει την ανασφάλεια των καιρών. Όλα μπορούν να ανατραπούν σε μια στιγμή». [Μαρία Πασλή, Θέατρο.gr]
Social media:
epi_kolono
@epikolono.gr
Η παράσταση «Linda» πραγματοποιείται με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού
