ΠΗΓΑΜΕ / ΕΙΔΑΜΕ : “ΚΑΛΑ ΕΣΥ ΣΚΟΤΩΘΗΚΕΣ ΝΩΡΙΣ” ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΘΕΑΤΡΟ…ΓΡΑΦΕΙ Η ΕΛΕΝΗ ΠΑΠΑΜΙΚΡΟΥΛΗ

Τρίτη θεατρική σεζόν για την παράσταση  «Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς», σε σκηνοθεσία της Σοφίας Καραγιάννη σε ένα έργο, βασισμένο στο ομώνυμο αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Χρόνη Μίσσιου, που φιλοξενείται φέτος στο Σύγχρονο Θέατρο.  Στο τιμόνι της ερμηνείας ο Ιωσήφ Ιωσηφίδης, έχοντας μαζί του τους Κωνσταντίνο Πασσά, Δημήτρη Μαμιό και Γιάννη Μάνθο.

Η παράσταση ακολουθεί το σκοτεινό εκείνο οδοιπορικό στην ψυχή του Χρόνη, με αφετηρία την ταραχώδη δεκαετία 1940 – 1950, τότε που ο ίδιος στα 16 του βρέθηκε και παρέμεινε πολιτικός κρατούμενος για δυο δεκαετίες σε φυλακές και τόπους εξορίας. Σε ένα έργο που η ιστορία από μόνη της είναι τόσο δυνατή, η Σοφία Καραγιάννη εύστοχα επέλεξε μια σκηνοθετική προσέγγιση λιτή και ταυτόχρονα ισχυρή. Ο Χρόνης μιλάει ωμά και αληθινά, άλλοτε νοερά στον νεκρό φίλο του «που σκοτώθηκε νωρίς», άλλοτε στους συμπρωταγωνιστές του που κάθε φορά είναι και κάποιος άλλος, που αναδύεται μέσα από τις μνήμες του.

Δεν υπάρχουν περιττά σκηνικά, μόνο δυνατές ερμηνείες που κατακλύζουν τη σκηνή. Άμεσες, τόσο που αισθάνεσαι τις εσωτερικές συγκρούσεις, τα τραύματα, τη μοναξιά. Τέσσερις άνθρωποι εναλλάσσουν ρόλους και θέσεις σε ένα τραπέζι που διαθέτει μόνο τα απαραίτητα και αποκαλύπτουν τη φρίκη των βιωμάτων τους, αναζητώντας διαρκώς ελευθερία και δικαιοσύνη για τους χιλιάδες που βρέθηκε στο στόχαστρο του κατασταλτικού μηχανισμού και διαλύθηκαν σωματικά και ψυχικά απ’ αυτόν.

Το έργο του Μίσσιου δεν είναι απλώς μια ιστορική αναφορά στα σκληρά χρόνια του εμφυλίου και της μετεμφυλιακής Ελλάδας. Είναι μια καταγγελία ενάντια στη βία και την καταστολή, μια κραυγή για όλους όσους θυσιάστηκαν για τα πιστεύω τους. Κι αυτή είναι μια υπόθεση βαθιά.

Ε λοιπόν, η παράσταση της Καραγιάννη καταφέρνει να αποδώσει αυτό το βάθος με απόλυτη ειλικρίνεια και συναίσθημα. Δεν πρόκειται για μια απλή αφήγηση γεγονότων, αλλά για μια κατάδυση στις πληγές εκείνων που δεν λύγισαν. Κι ακόμη περισσότερο είναι ένας φόρος τιμής όχι μόνο στον Χρόνη Μίσσιο, μα σε όλους εκείνους που, όπως λέει ο τίτλος, “σκοτώθηκαν νωρίς” πριν προλάβουν να ζήσουν όπως τους άξιζε.