Οι Θεατρικές Επιχειρήσεις ΖΗΣΗ θα παρουσιάσουν στο STUDIO του ανακαινισμένου Θεάτρου ΑΡΓΏ την παράσταση «Αιαίη», από την Τετάρτη 29 Νοεμβρίου και κάθε Τετάρτη για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων, σε σκηνοθεσία Γιάννη Τσιπτσή, με τις Σάντυ Μακροπούλου και Έρη Μαριόγλου.
ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Η «Αιαίη» δημιουργήθηκε με αφορμή τον «Αίαντα» του Σοφοκλή και είναι η «γυναικεία» φωνή του ή καλύτερα η φωνή ενός «Άλλου» εαυτού του. Η δουλειά αυτή ξεκίνησε πριν μήνες και πέρασε από διάφορα στάδια επεξεργασίας μέχρι να φτάσει στην τωρινή της μορφή. Εκφράζει την ανάγκη των συντελεστών της να συνθέσουν μια σύγχρονη εκδοχή αυτού του, αρχετυπικά ανδροκεντρικού, μύθου που να υπερασπίζεται τη ρευστότητα της έμφυλης και σεξουαλικής ταυτότητας και να αμφισβητεί τις κατασκευασμένες διακρίσεις και τα ιεραρχικά δίπολα.
Παράλληλα, προβάλλεται σε αδρές γραμμές, με μια έντονη διάθεση αυτοαναφορικότητας, μια μεταμοντέρνα προσέγγιση ενός αρχαίου δράματος που αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας χρονολογικά και θεματικά μεταιχμιακής ομάδας έργων της κλασικής εποχής. Πρόκειται για τα έργα εκείνα που αντιπαραθέτουν (σε μια χοντρική διατύπωση) τον «παλιό» κόσμο που βασίζεται στον ηρωικό κώδικα αξιών, με την τιμή σε κεντρική θέση, και το «νέο» ευνομούμενο κόσμο της πόλης-κράτους που βασίζεται στο διάλογο και την πειθώ. Ο Αίαντας θα λέγαμε ότι παρουσιάζεται ως ο τελευταίος των ηρώων που, μεταβαίνοντας από μια φάση διανοητικής αστάθειας σε κατάσταση επίγνωσης, συνειδητοποιεί την αδυναμία του συμβιβαστεί με τις αξίες του «νέου» κόσμου και οδηγείται τελικώς στην αυτοκτονία. Οι συναισθηματικές κρίσεις και οι παθιασμένες αντιδράσεις του ήρωα είναι αυτά που ορίζουν τη μοίρα του και τον καθιστούν με ένα ιδιαίτερο τρόπο τόσο επίκαιρο.
Η πάροδος του χρόνου, οι επιπτώσεις της στη συναισθηματική κατάσταση των χαρακτήρων, η κατάχρηση εξουσίας, οι διάφορες μορφές βίας, η ενσυναίσθηση, η αγωνία της επιβίωσης και η νοσταλγία είναι μερικά από τα θέματα του έργου που απασχολούν αυτή την παράσταση.
Αποσπάσματα του πρωτότυπου κειμένου (κυρίως ελεύθερα μεταφρασμένων) συνιστούν έναν πυρήνα στον οποίο ενσωματώνονται κείμενα των συντελεστών της παράστασης και στίχοι ποιημάτων (του Émile Verhaeren, του Stefan Zweig και του Νίκου Καρούζου). Οι φωνές των συντελεστών αναζητούν μια δίοδο προσωπικής έκφρασης μέσα από τις φωνές των δραματικών προσώπων του έργου του Σοφοκλή και τα εξερευνούν εκ νέου. Τα πρωτότυπα αυτά κείμενα, με βασικό συστατικό τους την αυθόρμητη γραφή, αφηγούνται ιστορίες και σκέψεις που θα μπορούσαν να είναι οποιουδήποτε ανθρώπου. Λειτουργούν σα θραύσματα ενός καθρέπτη που ενώνονται μέσω του μύθου για να φτιάξουν την παραμορφωμένη εικόνα ενός πολυσύνθετου δραματικού προσώπου. Οι δυο γυναίκες ηθοποιοί γίνονται η «Αιαίη» που μπορεί να είναι ένα όνομα, μια γυναίκα, ένας άνθρωπος, ένας ρόλος, ένα τραγούδι, μια κραυγή.
Η παράσταση είναι μια ορμητική ροή από εικόνες με μικρές παύσεις και λίγες σιωπές. Σε αυτό εξυπηρετούν και οι προβολές βίντεο.
Κείμενα της παράστασης (αποσπάσματα του έργου μεταφρασμένα και πρωτότυπα κείμενα) έχουν συνθέσει οι συντελεστές της παράστασης: Κατερίνα Δημητροπούλου, Έρη Μαριόγλου, Σάντυ Μακροπούλου και Γιάννης Τσιπτσής
