Ποια ήταν η αφορμή να ασχοληθείς με τη μουσική. Πώς μπήκε στη ζωή σου;
Από τη βρεφική μου ηλικία το παιχνίδι μου ήταν η μουσική και το τραγούδι. Δεν θυμάμαι ποτέ τον εαυτό μου χωρίς αυτά! Σε ηλικία εξίμιση ετών ξεκίνησα τις μουσικές μου σπουδές και σε συνδυασμό με τα μουσικά ερεθίσματα που συνέχιζα να λαμβάνω, όλα πήραν το δρόμο τους. Μεγαλώνοντας, αντιλαμβάνομαι τη μουσική σαν πυρηνικό μου χαρακτηριστικό, συνεπώς η ενασχόλησή μου με αυτή δεν ήταν παρά μια φυσική εξέλιξη κι όχι απλά μια επαγγελματική επιλογή.
Άρα, δεν θα δυσκολεύτηκες να πεις αντίο στη Νομική…
(Γελάει) Τελείως ειλικρινά, η δικηγορία δεν με γοήτευσε ποτέ. Ταυτόχρονα βέβαια με τη μουσική μου προσωπικότητα, που είναι σαφώς πιο ελεύθερη και άναρχη, ο εγκέφαλός μου έχει κι εκείνα τα εκατοντάδες μικρά εκνευριστικά κουτάκια και την αναλυτική πολυδαίδαλη σκέψη κι οργάνωση. Άρα σε καμία περίπτωση δεν απεκδύομαι τη νομική μου φύση, ίσα ίσα τη χρειάζομαι για να εξισορροπώ την ένταση της καλλιτεχνικής ύπαρξης. Σίγουρα όμως προτεραιότητα έχει να ακολουθώ το μονοπάτι που η φύση μου με οδηγεί να περπατήσω.
Τι σημαίνει για σένα να είναι κάποιος καλλιτέχνης;
Εδώ θα πρέπει να συγκρατήσω την αναλυτική μου σκέψη για να μην μακρυγορήσω (γελάει). Πολλά στοιχεία και δείκτες συνθέτουν μια καλλιτεχνική οντότητα. Σίγουρα μια ένδειξη για μένα είναι η ατέρμονη δημιουργικότητα, η ανάγκη αυθεντικής έκφρασης και αποτύπωσης του εσωτερικού κόσμου και των στοχασμών. Όμως για μένα καλλιτέχνης είναι κι αυτός που ακριβώς επειδή η τέχνη είναι κομμάτι της ύπαρξής του, θα εργαστεί και πολύ σκληρά για την εξέλιξή του.
Εσύ έχεις εργαστεί πάνω σε αυτό το κομμάτι;
Ξεκίνησα να σπουδάζω μουσική αρκετά μικρή, οπότε μπήκα σε ένα ας το πούμε οργανωμένο μουσικό εκπαιδευτικό σύστημα. Από τότε έχω έρθει σε επαφή με διαφορετικά μουσικά αντικείμενα. Θεωρητικές σπουδές, σπουδές πιάνου, αργότερα πειραματίστηκα με το κλαρινέτο, χορωδία πολλά χρόνια και μεγάλο σχολείο, σπουδές φωνητικής τέχνης. Μέχρι και την περσινή χρονιά, σπούδαζα πάνω στο μοντέρνο τραγούδι και τη τζαζ αρμονία. Κι αυτό φυσικά είναι κάτι που δεν σταματά ποτέ, όπως έλεγα και προηγουμένως. Είναι κύκλοι που ανοίγουν κι ολοκληρώνονται. Κατόπιν πρέπει να ακολουθεί ένα διάστημα παύσης, για να μεταβολίζεται η νέα γνώση που αποκτήθηκε και να μπορεί να αποκτά υπόσταση μέσα από την πρακτική εφαρμογή.
Έχεις έρθει στην Αθήνα, από τη Λάρισα, μια μεγάλη μεν πόλη, αλλά επαρχιακή. Αντιμετώπισες δυσκολίες σε σχέση με το επάγγελμά σου;
Έμεινα αρκετά χρόνια στη Θεσσαλονίκη, όπως και στη Λάρισα και ταυτόχρονα έχω δραστηριοποιηθεί αρκετά σε πολλές επαρχιακές πόλεις. Σίγουρα είναι διαφορετικός ο ρυθμός εργασίας στην επαρχία, διαφορετικές οι επιρροές, διαφορετικές οι ανάγκες και το επαγγελματικό προφίλ που πρέπει να αναπτύξει κανείς για να σταδιοδρομήσει. Επίσης σίγουρα για μένα, η ύπαρξη στην αγορά μια μητρόπολης, σε οποιονδήποτε τομέα, μπορεί να σου προσφέρει περισσότερες ευκαιρίες εργασίας κι επαγγελματικής ωρίμανσης. Δεν θα τις ονόμαζα ακριβώς δυσκολίες, απλώς ο κάθε τόπος έχει διαφορετικό έδαφος κι ο καθένας καλό είναι να αναζητά αυτό που τον κάνει να ευδοκιμεί και να ανθίζει.
Που μπορούμε να σε ακούσουμε;
Καταρχάς, στο κανάλι μου στο youtube, μπορείτε να βρείτε δείγματα της μουσικής μου παρουσίας έως τώρα. Ζωντανά, περιμένω με πολλή ανυπομονησία, την Κυριακή 22 Οκτωβρίου, όπου στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Μικρό Παρίσι Αθηνών, και με αφορμή το φετινό επετειακό θέμα « L’amour dans les arts»παρουσιάζουμε την παράσταση Contradicción// Antifaseis, με το Νεοκλή Νεοφυτίδη στο πιάνο και το Μιχάλη Πορφύρη στο τσέλο. Η παράσταση είναι εμπνευσμένη από τον ερωτικό λόγο , όπως αποτυπώνεται μουσικά στις γλώσσες και τις κουλτούρες του κόσμου, μέσα από τις διάφορες πτυχές και τις αντιφάσεις του. Η επιμέλεια του προγράμματος είναι δική μου και οι ενορχηστρώσεις του Νεοκλή Νεοφυτίδη. Ευχαριστώ θερμά το Μάριο Στρόφαλη και τους συντελεστές της διοργάνωσης για την υποστήριξη και τη φιλοξενία τους.
Ευχαριστώ πολύ
