ΠΗΓΑΜΕ / ΕΙΔΑΜΕ : THE TROCKS ΣΤΟ ΠΑΛΛΑΣ…ΓΡΑΦΕΙ Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΤΖΑΚΟΥ

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

χθες πήγα στη πρεμιέρα των «The Trocks», σε αυτή την Ομάδα ανδρών χορευτών απο τη Νέα Υόρκη που ερμηνεύουν γυναικείους ρόλους από διάσημα κλασσικά μπαλέτα.

Αν δεν διάβαζα α) ότι είχαν εμφανιστεί πριν 13 χρόνια στο Μέγαρο και τώρα επιστρέφουν στο Παλλας και β) ότι έχει χορέψει μαζί τους ο Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ(!), σίγουρα δε θα ψηνόμουν το ίδιο. 

Η άποψή μου για το κλασσικό μπαλέτο είναι πάνω-κάτω του μέσου ξεβλαχεμενου και καλά αστού κ όχι μόνο που έχει δει έστω μια φορά στη ζωή του μια «Λίμνη των Κύκνων» και έναν «Καριοθραύστη» όλα κι όλα και αυτά σε επίπεδο Μπολσόϊ (τρομάρα μου). 

Το λοιπόν: Δεν έχω δει drag show  και μάλλον αυτό περίμενα να δω «κάπως».

Το show ξεκινάει με μια φωνή από το υπερπέραν στα ελληνικά να μας ενημερώνει με νάζι κ χιουμορ σχετικα με το τι πρόκειται να επακολουθήσει, ποια αποσπάσματα και από ποια έργα.

Συγκράτησα Λίμνη των Κύκνων και Καριοθραύστη, τα άλλα δεν τα είχα ξανακούσει και ποτέ.

Σβήνουν τα φώτα, αιωρείται η χαρακτηριστική μελωδία της 2ης πράξης της «Λίμνη των Κύκνων».

Εισέρχονται στη σκηνή όπως σκηνοθετικά έχουν στηθεί οι χορευτές.

Προσεγμένα κουστούμια, γραμμωμένα στεγνα σώματα χορευτών, έντονα βαμμένα πρόσωπα όπως στις κωμωδίες του Αριστοφάνη. Αμήχανα και παγωμένα (εγώ).

Έντονες Εκφράσεις στα πρόσωπά τους-υπερβολικές, σκόπιμες χορευτικές υπερβολές στις κινήσεις τους. Θες η αντιστροφή των έμφυλων ρόλων, θες γιατί η σάτιρα άγγιζε ένα πεδίο τέχνης που αντιμετωπίζεται με ευλάβεια;

Ένιωθα κάπως αλλόκοτα και απροσδόκητα πάει αυτή η αριστοκρατία και η παραδοσιακή αυστηρότητα, αυτή η πειθαρχία του συγχρονισμού που ήξερα σαν στρατιωτάκια της Βόρειας Κορέας -μια φάτσα, όλοι ίδιοι.

“Πρίγκιπες” και “πριγκίπισσες” να γίνονται υπερβολικά δραματικοί και οι κύκνοι υπερβολικά χαριτωμένοι.

Κάθε ένας χορευτής και μια ξέχωρη προσωπικότητα, με την ευκαιρία του για σολάρισμα-αναδεικνύοντας έτσι την πολύ υψηλή τεχνική που διαθέτει και την άρτια καλλιτεχνική επιδεξιότητα! Πόσο κόντρα στερεότυπο όλο αυτό & να ραγίζει μέσα μου λίγο-λίγο, να πέφτει σε κομμάτια..

Κρυφογελώντας σα σχολιαρόπαιδο από τις μούρες τους, με λίγη ομολογώ ενοχή(;)

Γιατί θα μου πεις; Όλη η αίθουσα όσο περναγε η ώρα γέλαγε δυνατά, ξεδιάντροπα. Για να μη πω για το χειροκρότημα στο τέλος πόσο δυνατό ήταν που ανάθεμα και αν υπήρξε ένας που να σκέφτηκε “πεταμένα λεφτά”.

Το χιούμορ τους προσιτό και κατανοητό από όλους, ανεξαρτήτως ηλικίας ή επιπέδου γνώσης για τον χορό -όλοι καταλάβαμε γιατί μια ολόκληρη σκηνή σατύριζε  κλισέ συμπεριφορά Πρίμας Μπαλαρίνας…

ε μα! Τι τραβάν κι αυτές οι Χορεύτριες..

Ολίγον Καριοθραύστης, ολίγον Πάνες τραγοπόδαροι και Νύμφες στη σκηνή, τι κουστούμια προσεγμένα, υπέροχα!

Ξεχάστηκα, μαγεύτηκα, χαμογελούσα, χειροκροτούσα δυνατά.

Δε με ένοιαζε αν ήταν άνδρες ή γυναίκες, δε μου κλώτσαγε…

Το πως προέκυψε το μπαλέτο και το συρτάκι στο αποκορύφωμα να με κάνει τουρίστρια στη χώρα μου και να θέλω να τους χειροκροτήσω ακόμα πιο δυνατά τι να πω…

Μπραβο τους και μαγκιά τους μεγάλη στα όλα τους!

ΥΓ: Τι αστοχία να μην υπάρχει πρόγραμμα της παράστασης να κρατήσω ενθύμιο κι έχω μείνει με το Α4 εκτυπωμένο εισιτήριο…