Καταλαβαίνεις ότι είδες μια ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ παράσταση όταν:
α. Προσπαθείς να σκεφτείς φίλους θεατρόφιλους με αγωνία να τους πεις, αν δεν την έχουν δει να τσακιστουν να βγάλουν εισιτήρια ΝΑ ΜΗ ΛΥΠΗΘΟΥΝ το 20ρικο και πας και συ ξανά μαζί τους -αρκεί να βρουν εισιτήριο.
β. Ψάχνεις να βρεις ΠΟΙΟΙ ήταν οι ηθοποιοί και το κυριότερο ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΝΤΩΣ τέτοια ταλέντα ανάμεσα μας που για ένα δίωρο, χωρις διάλειμμα, τζαμαρουν μουσικά, αλωνίζουν πάνω κάτω τη σκηνή, ερμηνεύουν ένας προς ένας Ε Ξ Α Ι Ρ Ε Τ Ι Κ Α και χωρις να ξεχωριζεις αν πρωταγωνιστεί καποιος τους ουσιαστικά… Νταρντανιαν σύστημα -ένας για όλους και ολοι για την Ομάδα!!
Έτσι ναι, μετανιώνεις που δεν πήρες έφηβη κόρη μαζί μπας και αγαπήσει το θέατρο κ ξεκολλήσει από το κινητό και τις σειρές. Μετανιώνεις που δεν είχες πάρει τα χαμπάρια σου νωρίτερα, που δεν εδωσες σημασία όταν αναφέρθηκε η παράσταση πριν κανα δίχρονο και είπες οκ…κάποια στιγμή.
Είπαμε: Δαιμονισμένο κείμενο του 1896 με απίστευτη απόδοση, ρυθμό, σκηνοθεσία, μουσικη, αυτοσχεδιασμό, ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΑΡΕΣ, διάδραση με το κοινό, κουστούμια,σκηνικά, φωτισμο, δλδ τι ακόμα να προσθέσεις;;
Φυσικα τα ονόματα ΕΝΑ-ΕΝΑ:
Γιάννης Νιάρρος…. ΟΛΕ!
Βασίλης Μαγουλιώτης…. ΟΛΕ!
Ηλίας Μουλάς…. ΟΛΕ!
Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος…. ΟΛΕ!Γιώργος Τζαβάρας…. ΟΛΕ!
Γιώργος Μπουκαούρης…. ΟΛΕ!
και guest star ο Θανάσης Δήμου…. ΟΛΕ!
Σκηνοθεσία: Γιώργος ΚΟΥΤΛΗΣ (εδώ χειροκροτάμε όρθιοι)
Ομαδάρα- Παραστασαρα!!
ΥΓ. Για την υπόθεση διαβάστε δελτίο τύπου, ουσιαστικά ομως κρατήστε αυτό:
“Γιατί..το να ζήσεις τη ζωή σου σα βλάκας, δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο, αλλά να ζήσεις με οξυδέρκεια, με Τέχνη, να εξαπατήσεις τους πάντες, αλλά να μην εξαπατηθείς εσύ ο ίδιος – γι’ αυτό, μάλιστα, αξίζει να ζεις!”
