“ΜΕ ΕΛΑΦΡΙΑ ΚΑΡΔΙΑ ΙΙ” ΤΟ ΝΕΟ ALBUM ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΦΑΜΕΛΛΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ

Tο «Με ελαφριά καρδιά…» είναι μια μικρή κιβωτός του χρόνου γεμάτη τραγούδια του μεσοπολέμου (και όχι μόνο)… από εκείνα που κάποτε χαρακτηρίστηκαν ελαφρά έως αβαθή και εδώ και δεκαετίες τα πήραν μακριά μας οι άνεμοι των καιρών. Τώρα επιστρέφουν με τον άνεμο ξανά, πολλά από αυτά σχεδόν έναν αιώνα μετά την γέννηση τους, διατηρώντας ελπίζουμε, το ειδικό καλλιτεχνικό (και ηθικό) τους βάρος ακέραιο. Οι μεγάλοι συνθέτες της εποχής (Αττίκ, Γιαννίδης, Χατζηαποστόλου, Χαιρόπουλος αλλά και πολλοί άλλοι) ακούγονται ξανά εδώ σε σύγχρονες εκτελέσεις συνθέτοντας μια ανθοδέσμη όχι από αποξηραμένα αλλά από ολόφρεσκα λουλούδια που παραδόξως ακούγονται σημερινά μέσα σε μια εποχή που όλα μοιάζουν να έχουν ολότελα αλλάξει.

Το πρώτο τεύχος ΕΛΑΦΡΙΑ ΚΑΡΔΙΑ Ι κυκλοφόρησε στα ψηφιακά περίπτερα την περασμένη άνοιξη και τις μέρες αυτές με τα κρίνα του ύστερου φθινοπώρου, τα μεθυστικά, ακολουθεί το δεύτερο ΜΕ ΕΛΑΦΡΙΑ ΚΑΡΔΙΑ ΙI.  

Ο Μανώλης Φάμελλος συνεπής, αν και στις καθυστερήσεις, με την ψυχή στο στόμα αλλά βεβαίως με ελαφριά καρδιά, καταθέτει εδώ αντί στεφάνου το επιστέγασμα μιας πολυετούς, στοχαστικής κυρίως προσπάθειας. Μιας αποστολής ταπεινής που εκπληρώνεται απλά υπενθυμίζοντας μας, κάποια σπουδαία τραγούδια ενός καιρού μακρινού, τραγούδια που αδίκως έσβησαν ολότελα (τα περισσότερα) από την συλλογική μας μνήμη. Παραστάτες στο εγχείρημα κλήθηκαν και ανέλαβαν στο δεύτερο τόμο κάποιοι δηλωμένοι ή και μυστικοί εραστές αυτού του ρεπερτορίου δίνοντας ευσυνείδητα τον ελαφρύτερο εαυτό τους. Μετά την Πέννυ Μπαλτατζή που κόσμησε με την παρουσία της την πρώτη πράξη, τον οπερετικό μας θίασο τώρα απαρτίζουν και συμπληρώνουν η Nalyssa Green, ο Δώρος Δημοσθένους, η Νατάσσα Μποφίλιου, η Λουίζα Σοφιανοπούλου και ο Γιώργης Χριστοδούλου. 

Ένα μελόδραμα σε δυο πράξεις που ο καλλιτέχνης υπογράφει με ελαφριά καρδιά και με άγνοια κινδύνου ως συνήθως, περιπατώντας επιπόλαια σε κορυφές που άλλοι πολύ πριν απ´ αυτόν κατέκτησαν. Βέβαια από τότε χιόνι πυκνό και βαθύ τις σκέπασε ώσπου να μοιάζουν σήμερα απάτητες. Το μονοπάτι όμως είναι ακόμα ανοικτό για κάποιους απερίσκεπτους με εμπειρία σε πτώσεις και κάθε λογής ματαιώσεις, συγγενείς με αυτές που περιγράφονται στο εν λόγω ρεπερτόριο, το τόσο στον χρόνο μακρινό αλλά και μαζί παράξενα οικείο. «Άλλωστε η ταπεινή φιλοδοξία μας εδώ δεν είναι να μεθύσετε από όνειρα ρομαντικά για να διαφύγετε από την στεγνή έως στυγνή μας πραγματικότητα, ούτε να σας ξεναγήσουμε σε μια δήθεν ανέμελη μπελ επόκ, αν και θα μας άρεσε… Δεν πρόκειται όμως για κάποιο επικό εγχείρημα ανασύστασης μιας εποχής, θα μας αρκούσε ως ανταμοιβή, απλά να ξανακούσουμε ένα ζευγάρι περαστικό ή κάποια ύπαρξη μοναχική να σιγομουρμουρίζει κάτι από τα τραγούδια αυτά».