“ΚΟΤΣΑΚΙΑ ΝΑΞΟΥ” ΤΟ ΝΕΟ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΚΑΠΙΡΗ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ

Όταν οι φωνές ενώνονται και οι καρδιές ανοίγουν. Μια γλυκιά συνεργασία της Αντρέα
Μαρίας Καπίρη µε το συµπεριληπτικό φωνητικό σύνολο C-through έρχεται να µας
δροσίσει µέσα στο καλοκαίρι και να µας ταξιδέψει στη Νάξο αλλά και στην Ικαρία
όπου το τραγούδι αυτό έχει αγαπηθεί πολύ µέσα στις παρέες και στα πανηγύρια της.
Μια φρέσκια διασκευή που επιµελήθηκε µε πολύ αγάπη η συνθέτρια και
συντονίστρια των C-through Εύα Λουκάτου.
«Στην Ικαριά ο χρόνος σταµατά.
Το καράβι ξεκινάει µεσηµέρι το ταξίδι του από το λιµάνι του Πειραιά. Λίγο πριν τα
µεσάνυχτα θα έχει φτάσει.
Αυτοκίνητα και µηχανές έτοιµα να ορµήσουν στο γκαράζ. Ο κόσµος έχει ήδη ανέβει
στο κατάστρωµα, τακτοποιείται και περιµένει την αναχώρηση του πλοίου. Κάποιοι
που ταξιδεύουν συχνά έχουν ήδη στρώσει σλίπινγκ µπαγκ στις καλύτερες καβάτζες.
Βαλίτσες, µουσικά όργανα µε φθαρµένες θήκες, φωνές και ξαφνικά σειρήνα
αναγγελία.
Οι ώρες που έχουµε µπροστά µας είναι αρκετές και οι οργανοπαίκτες, αφού
τακτοποιήθηκαν κι εκείνοι µέσα στο σαλόνι του πλοίου, σιγά – σιγά κουρδίζουν.
Βιολί, λύρα, λαούτο, κιθάρα και φωνές. Πολυφωνία.
Μέχρι το λιµάνι του Εύδηλου οι ώρες είναι πολλές. Οι νεώτεροι µουσικοί προτείνουν
ιδέες για το πρόγραµµα του αυριανού πανηγυριού και οι παλαιότεροι τους φέρνουν
στην πραγµατικότητα:
Μα δεν υπάρχει πρόγραµµα. Μόνο κέφι, χορός, γλέντι και τραγούδι µέχρι το επόµενο
ξηµέρωµα. Τραγούδια παλαιά µα και φρέσκα. Και φυσικά κρασί. Κρασί, ρασκά
ελευθέρας βοσκής, γλυκά του κουταλιού και αρχαίες ιστορίες πίσω από κάθε
γυροβολιά.
Λίγο πριν µπούµε στο Ικάριο, ο λαγουτιέρης µας θυµάται ένα παλιό τραγούδι µε
καταγωγή απ’ το νησί µου, απ’ τ’ Απεράθου της Νάξου. Κοτσάκια του έρωτα και του
κρασιού.
Όµως οι Καριώτες το τραγουδούν λιγάκι διαφορετικά.
Αυτή την εκδοχή έµαθα πλάι τους, πλάι στον σπουδαίο µουσικό και παραγωγό της
µπύρας «Ικαριώτισσα», Γιάννη Κεφάλα, λίγους µήνες πριν φύγει από τη ζωή.
Σας προσφέρω απλόχερα τούτο το τραγούδι. Ας αφήσουµε ελεύθερο το νου να κάµει
τα πιο όµορφα ταξίδια να χορέψει κάτω από τους ήχους, να αφεθεί στη δόνηση, να
αντικρύσει ένα ξηµέρωµα στην αµµουδιά».