ΠΗΓΑΜΕ / ΕΙΔΑΜΕ : “ΟΙ ΕΡΩΥΤΕΥΜΕΝΟΙ” ΤΟΥ ΣΑΜ ΣΕΠΑΡΝΤ ΣΤΟ BIOS…ΓΡΑΦΕΙ Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΤΖΑΚΟΥ

Ενα ζευγάρι σε ένα παλιό μοτέλ χαμένο στην έρημο, στα σύνορα με το Μεξικό. Τόσο το σκηνικό όσο και το ζευγάρι εξίσου σκονισμένο από μνήμη και πάθος. Για το ζευγάρι αμέσως αντιλαμβάνεσαι από τη χημεία τους κάτι δυνατό μα και επικίνδυνο συναμα.

Υπάρχει κι ένας γέροντας διαρκώς εκεί στο χώρο, έμοιαζε με εσωτερική φωνή ή με παλιό γνώριμο που ξέρει περισσότερα απ’ όσα λέει. Οι τρεις τους κινούνταν σαν κύκλος που άνοιγε και έκλεινε γύρω από την αλήθεια που αργά αποκαλυπτόταν.

Το ερώτημα ανα τους αιώνες ήταν και είναι: Ύπαρχει κάτι που να αφοπλίσει και να απενεργοποιήσει ένα καρμικό έρωτα, καταδικάζοντας τον στην αιώνια λούπα; Είμαστε προβολες συμπεριφορών των γονιών μας στην προσωπική μας ζωή;

Οι ηθοποιοί, χωρίς τηλεοπτικό «όνομα» και ίσως αυτό είναι το μεγάλυτερο τους παράσημο, με αληθινή παρουσία και προσεγμένα κουστούμια έδωσαν μια ωμή, ζωντανή ενέργεια, πραγματικά εποχής και τους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια! Φωτισμός και μουσική έκαναν τον χώρο να αναπνέει, άλλοτε ζεστά, άλλοτε μυστηριακά, από τις καλύτερες δουλειές που έχουμε δει.

Κι εγώ; Δεν ήμουν ο τρίτος ούτε ο τέταρτος άνθρωπος σε αυτό το σκηνικό. Ήμουν ο αόρατος πέμπτος. Σαν να κρυφάκουγα από το διπλανό δωμάτιο με τους λεπτούς χάρτινους τοίχους να αφήνουν κάθε μυστικό να φτάσει μέχρι εμένα. Έτσι ένιωσα το έργο: σαν μια εξομολόγηση που άκουσα χωρίς να με δουν.

Πωπω…