Χρειάστηκε να περάσουν 60 χρόνια καταξιωμένης καριέρας για να τον δούμε επιτέλους ζωντανά στα ελληνικά χώματα στο Sani Festival το 2024.
Το βράδυ της 21ης Ιουνίου, μεγαλύτερης ημέρας του χρόνου και Παγκόσμια ημέρα Μουσικης, ο θρυλικός Tom Jones, ανέβηκε για πρώτη φορά μπροστά στο κοινό της Αθήνας, στη σκηνή του Θεάτρου Λυκαβηττού. Μια once in a lifetime εμπειρία γεμάτη με συναίσθημα, δύναμη και μουσική μαγεία…
Μίλησε στο κοινό σαν παλιός φίλος. Με χιούμορ, ζεστασιά και μια συγκινητική γενναιοδωρία. Η φωνή του (ποιος είπαμε ότι είναι 85 ετών;;) –βαθιά, ψυχική και ατόφια που με την ερμηνεία του στοίχειωσε τις καρδιές μας και απέδειξε περίτρανα την αξία του ως ένας από τους μεγαλύτερους των μεγαλυτερων.
Καθηλωτικός! Από τον Dylan και τον Cohen μέχρι το “What’s New Pussycat?”, το “Sex Bomb” και φυσικά το “Delilah” όπως και κάθε επόμενο τραγούδι ήταν ένα στιγμιότυπο, μια ιστορία, μια ανάμνηση. ΟΛΑ ξεχωριστά και αγαπημένα..
Μέχρι που ήρθε το “Lazarus Man”. Απόλυτη σιγή. Η φωνή του –λυγμική, γήινη, βγαλμένη από τα έγκατα της εμπειρίας– έκανε το θέατρο να αναπνέει μαζί του. Ήταν η στιγμή που η μουσική έγινε ψίθυρος ζωής. Και όλοι νιώσαμε το προνόμιο να βρισκόμαστε εκεί.
📃 Setlist:
- I’m Growing Old (Bobby Cole cover)
- Tower of Song (Leonard Cohen cover)
- Not Dark Yet (Bob Dylan cover)
- It’s Not Unusual (Les Reed cover)
- What’s New Pussycat? (Burt Bacharach cover)
- Sex Bomb
- You Can Leave Your Hat On (Randy Newman cover)
- Pop Star (Cat Stevens cover)
- One More Cup of Coffee (Valley Below) (Bob Dylan cover)
- Across the Borderline (Ry Cooder cover)
- The Windmills of Your Mind (Michel Legrand cover)
- I Won’t Crumble with You If You Fall (Bernice Johnson Reagon cover)
- Talking Reality Television Blues (Todd Snider cover)
- This Is the Sea (The Waterboys cover)
- Delilah (Les Reed cover)
- Lazarus Man (Terry Callier cover)
- If I Only Knew (Rise Robots Rise cover)
- Kiss (Prince cover)
Encore: - Green, Green Grass of Home (Claude Putman Jr. cover)
- One Hell of a Life (Katell Keineg cover)
- Strange Things Happening Every Day (Sister Rosetta Tharpe cover) -εκρηκτικό φινάλε
Το κοινό τραγουδούσε δυνατά. Σηκώθηκε όρθιο, χειροκροτούσε ασταμάτητα και του φώναζε να επιστρέψει ξανά σύντομα (μην τον παρουν κ τα χρόνια 😉 ) στην Ελλάδα. Ηταν μια στιγμή συλλογικής συγκίνησης κάπως, όλοι νιώσαμε πως ζήσαμε κάτι συγκλονιστικό, μια βραδιά που υπερχειλισε τη μουσική μέσα μας.
Υστερόγραφο, με πικρία:
Παρά τη μαγεία της βραδιάς, το ξεκίνημα πόνεσε λίγο. Όταν βγήκε στη σκηνή, το θέατρο ήταν ακόμη μισογεμάτο. Πολλοί καθυστερημένοι, άλλοι περιμεναν στο μπαρ. Η έναρξη δεν καθυστέρησε, όλοι αυτοί όμως ναι σχεδόν μισή ώρα – μια ασέβεια προς έναν θρύλο που παρά τα χρόνια του ήρθε να μας τιμήσει με το ήθος και την τέχνη του. Κρίμα.
Ο Tom Jones στάθηκε ψηλός και ευγενής και δεν είπε τίποτα. Δεν χρειάστηκε. Μίλησε η φωνή του.
Ήταν ένας Sir με όλη τη σημασία της λέξης!
