Το Γκάζι, και συγκεκριμένα το παλιό αμαξοστάσιο του ΟΣΥ, μετατράπηκε το τριήμερο 30 Μαΐου με 1 Ιουνίου σε μια κυψέλη από μουσικές, αρώματα, κόσμο και μπύρες. Το Beer Music Fest 2025 ήρθε για να μείνει — και αν κρίνουμε από όσα ζήσαμε την Κυριακή, το κατάφερε με το παραπάνω.
Από την πρώτη στιγμή, ο χώρος έσφυζε από παλμό. Η μυρωδιά από τα περίπτερα street food σε έσπρωχνε να δοκιμάσεις τα πάντα — από ζουμερά burgers και bao buns, μέχρι χειροποίητες πατάτες με καυτερές σάλτσες και fusion πιάτα που έφερναν Ασία και Βαλκάνια στο ίδιο πιάτο. Οι μπύρες; Δεκάδες ετικέτες, από μικροζυθοποιίες και διεθνείς φίρμες, με γεύσεις που πήγαιναν από φρουτώδεις IPA μέχρι σκούρες stout που “έδεναν” υπέροχα με τον ήχο της μουσικής στο φόντο.
Και η μουσική… Την Κυριακή, η σκηνή μετατράπηκε σε ένα πραγματικό πανηγύρι. Οι Ζευκαλήδες από την Ικαρία μας θύμισαν τι σημαίνει αυθεντικό γλέντι, σηκώνοντας τον κόσμο από τα τραπέζια για να δημιουργήσουν έναν κύκλο. Όσο ο ήλιος έπεφτε, οι Αλκμάν μας πήραν από το χέρι και μας ταξίδεψαν από το παραδοσιακό στο σύγχρονο, από το βουνό στο αστικό τοπίο, ενώ η Banda Entopica μάς παρέσυρε σε έναν ρυθμό ξέφρενης βαλκανικής έκστασης – με κλαρίνα, νταούλια και τρομπέτες που αντηχούσαν σαν γιορτή για όλα τα Βαλκάνια.
Και κάπου εκεί, δίπλα από τη σκηνή, σχηματίστηκε ένας κύκλος χορού. Νέοι και νέες, με μπύρες στο χέρι και πλατύ χαμόγελο, χόρευαν σαν να βρίσκονταν σε κάποιο νησιώτικο πανηγύρι τέλη Ιουλίου. Και ίσως αυτό ήταν το μεγαλύτερο κέρδος του φεστιβάλ: ένωσε παραδόσεις, μουσικές και κουλτούρες, φέρνοντας κοντά έναν νέο, φρέσκο κόσμο που ξέρει να διασκεδάζει με αυθεντικότητα.
Όλες οι μέρες είχαν τον χαρακτήρα τους — hip hop με ονόματα όπως οι Στίχοιμα, ο Βέβηλος και ο Smok5 την Παρασκευή, rock εκρήξεις το Σάββατο με τους Χατ Τρικ, Naxatras και The Steams — όμως η Κυριακή ήταν η απόλυτη έκπληξη. Μια βραδιά γεμάτη ρίζες και ρυθμό, που σου θύμιζε πως το καλό φεστιβάλ δεν είναι μόνο μουσική. Είναι ο κόσμος, η ενέργεια, το γεύεσθαι, το μοιράζεσθαι.
Το Beer Music Fest 2025 έδειξε πως μπορεί να φέρει κοντά το παραδοσιακό και το μοντέρνο, σε μια γιορτή που ανυπομονούμε να ζήσουμε ξανά. Μέχρι την επόμενη φορά, κρατάμε τις γεύσεις, τις μουσικές, και εκείνον τον κύκλο δίπλα στη σκηνή – που για κάποιες ώρες, έγινε η καρδιά όλης της πόλης.
