Συνέντευξη του Χρήστου Λιακόπουλου στην Χρύσα Κατσιματίδου

Με τον ηθοποιό Χρήστο Λιακόπουλο γνωριστήκαμε στο θέατρο Αλκμήνη, όταν έπαιζε τον αυτοκράτορα Ανδριανό.

Ένα καταπληκτικό έργο, έναν μονόλογο που τον είχε γράψει ο ίδιος, είχε  σκηνοθετήσει και ερμήνευε τον ρόλο του Αυτοκράτορα Ανδριανού, μία παράσταση που έχει μείνει στο μυαλό μου όλα αυτά τα χρόνια για το κείμενο και την ερμηνεία της.

Με το Χρήστο , μετά από δική του πρόταση, διάλεξα να  συναντηθούμε σε ένα πολύ ωραίο καφέ στην Ακτή Κουντουριώτου πάνω από τη θάλασσα.

“Θυμάμαι σε πρωτοείδα στο πολύ ατμοσφαιρικό φουαγιέ του θεάτρου Αλκμήνη, έξω από την αίθουσα secret room, όπου εφέτος ερμηνεύεις το δικό σου επίσης θεατρικό έργο “Προμηθέας Εσταυρωμένος”, στην πρώτη συνάντηση μας, σε θυμάμαι ως αυτοκράτορα Ανδριανό.

σου αρέσουν καταρχάς τα έργα εποχής ?”

“Μου αρέσουν εξαιρετικά τα έργα εποχής, ιδιαίτερα εκείνης της εποχής , γιατί ξέρεις, είναι περικυκλωμένα από την αχλύ του μύθου, σαν παραμύθι λοιπόν, εντυπωσιάστηκα διαβάζοντας το ιστορικό μυθιστόρημα απομνημονεύματα αυτοκράτορα Αδριανού , μου άρεσε τόσο πολύ,που τόλμησα να γράψω ένα μονόλογο ο οποίος έγινε μεγάλη επιτυχία τέσσερα ολόκληρα χρόνια.

Όταν καταπιάστηκα με την ιστορία του Προμηθέα, δεν πίστευα στην αρχή ότι θα μπορούσα να κάνω κάτι καλύτερο από τον αυτοκράτορα Ανδριανό, στη συνέχεια όμως και όσο το έργο προχωρούσε, καταλάβαινα και αισθανόμουν, πως είχα αρχίσει να γράφω  κάτι πολύ μεγάλο, το οποίο με τη σειρά του θα γινόταν ένα ολοκληρωμένο θεατρικό έργο

Όταν ξεκινάω να γράψω ένα θεατρικό έργο γράφω, σκέφτομαι τον τρόπο σκηνοθεσίας του,  το ένα είναι απόρροια του άλλου, επιλέγω τη μουσική που οδηγεί με τη σειρά της στο παρακάτω, στον Προμηθέα έκανα εγώ την επιλογή και του κοστουμιού, και γενικά είναι σαν να γεννάω ένα παιδί και να το μεγαλώνω, ένα παιδί που έχει διαφορετικές εκφάνσεις σε πολλά πράγματα, άρα αυτό που θέλω να πω είναι ότι, η γραφή με οδηγεί προς τη σκηνοθεσία και τη μουσική και όλα αυτά μπλέκονται γλυκά μέχρι να έρθει η ώρα εκείνη που θα αφήσω κάτω το μολύβι και το έργο θα έχει ολοκληρωθεί.

Με πιο απλά λόγια, το γράψιμο μου δίνει ιδέες για το πώς θα σκηνοθετηθεί μία παράσταση, η μουσική για το πώς θα το πάω παρακάτω , για τον τρόπο που θα το ερμηνεύσω, είναι πολύπλοκο και πλεγμένο το ένα με το άλλο από την άλλη μεριά όμως βοηθάει το ένα το άλλο για να προχωρήσει.”

“Θα ήθελα να σε ρωτήσω, πιστεύω πως ο μονόλογος είναι πολύ δύσκολο στοίχημα θεατρικό, πώς καταφέρνεις να εργάζεσαι σαν άνθρωπος ορχήστρα,  γράφοντας το έργο, σκηνοθετώντας και ερμηνεύοντας χωρίς κανέναν άλλο πάνω στη σκηνή, πιστεύω είναι διαφορετικό να έχεις ένα χέρι πάνω στη σκηνή και πολύ διαφορετικό να παίζεις μόνος σου”

“Να σου πω καταρχάς μου αρέσει να στηρίζομαι στον εαυτό μου, επειδή ξέρω ότι δεν θα με προδώσει ποτέ, έχω συμμετάσχει σε θεατρικές παραστάσεις, με θιάσους, όπου αντιμετώπισα πολλά αρνητικά πράγματα και καταστάσεις.

Από την αδιαφορία για τη δουλειά και το δεν βαριέσαι, μέχρι την αλλαγή διάθεσης από μέρα σε μέρα, την μη συναδελφικότητα, την δόλια συμπεριφορά, την δίψα για το  χειροκρότημα και πάει λέγοντας, είμαι ένας άνθρωπος που μου αρέσει να στηρίζομαι στον εαυτό μου, και να επιλέγω να έχω όλη την ευθύνη για τις παραστάσεις τις οποίες παρουσιάζω.

Είμαι από τους ανθρώπους που δεν θα αφήσω τη σκηνή και θα ανέβω να παίξω με κάθε συνθήκη, δεν θα πω δεν βαριέσαι δεν έχω όρεξη και λοιπά., Που λέει ο λόγος ακόμα και νεκρός θα παίξω ,  θέλω να πω πώς αντιμετωπίζω τη δουλειά μου με πολύ σοβαρό τρόπο.”

” Σε βρίσκουμε λοιπόν στο Αλκμήνη τέσσερα χρόνια με τον αυτοκράτορα Ανδριανό και τώρα με τον Προμηθέα εσταυρωμένο, πάντα στο secret room μίλησέ μας για αυτή τη συνεργασία.

Πιστεύεις ότι έχεις ταυτιστεί με το Αλκμήνη και το secret room?”

 

” Έχω μία πολύ καλή σχέση και για μένα αυτό είναι πολύ σημαντικό, έτσι πιστεύω ότι αισθάνονται και τα παιδιά η Ειρήνη και Μανώλης, ο Μανώλης και η Ειρήνη. Προσπαθώ να έχω ομορφιά στη ζωή μου, κάλλος που έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι.

Η ομορφιά έχει να κάνει με πολλά πράγματα και ιδίως με συμπεριφορές.

Να υπάρχει μία ευγένεια, μία κατανόηση, να προσπαθούμε να λύσουμε τα προβλήματα και όχι να τα δημιουργούμε.

Εκτός από ένα επίπεδο αμοιβαίας κατανόησης, μεγάλο ρόλο παίζει και ο χαρακτήρας του κάθε ανθρώπου.

Ο Αριστοτέλης Ωνάσης έλεγε και το πιστεύω και γω , πως το κυριότερο σε έναν άνθρωπο είναι ο χαρακτήρας του.

Πόσο θα είναι αφοσιωμένοι σε αυτό που έχουν να φέρουν σε πέρας, πόσο θα είναι πιστοί στη δουλειά και στο στόχο τους.

Άλλωστε πιστεύω πώς σε αυτές τις τόσο δύσκολες οικονομικά εποχές, πρέπει να είσαι αφοσιωμένος στο στόχο σου για να τα καταφέρεις.

Επειδή εγώ κάνω και αυτό που λένε παραγωγή, βάζω τα λίγα χρήματα μου,  που δεν μου περισσεύουν, πιστεύω και στηρίζω το κομμάτι της αμοιβαίας ανοιχτής ειλικρινούς συνεργασίας, χωρίς πισώπλατα μαχαιρώματα, αυτό το πιάσιμο χέρι με χέρι και το προχώρημα σε ένα καλύτερο επίπεδο κάθε φορά.

Το πρώτο που πρέπει να κάνει ο άνθρωπος είναι να κάτσει να συζητήσει με τον εαυτό του να δει ποιες είναι οι αρχές του τι θέλει να κάνει από πού ξεκινάει και που θέλει να πάει πάντα βάσει των αρχών και της δικής του ζωής όχι των άλλων. Στην σημερινή εποχή δεν υπάρχει αυτό που λέμε ο ένας να βοηθάει τον άλλον.Και βλέπουμε ότι τα πράγματα έχουν φτάσει σε ένα παγκόσμιο αδιέξοδο φαίνεται και από τον νέο πόλεμο που είναι ότι χειρότερο έχει ξεσπάσει στην γειτονιά μας.

Γίνεται ένας πόλεμος σε μας στην Ευρώπη και συγκρούονται σε ένα στρατόπεδο σε μία ξένη χώρα, Μεγάλες δυνάμεις στην πραγματικότητα, και αυτό μου θυμίζει ένα τραγούδι παλιό τώρα πια,  που έλεγε ο Μανώλης Μητσιάς , την πιρόγα,  και τον στίχο  “ασκούνται πάνω σου ξένοι φαντάροι”.

Αυτό που γίνεται αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη , είναι γεωστρατηγικά ιμπεριαλιστικά παιχνίδια των μεγάλων δυνάμεων για την κυριαρχία.

Πρέπει λοιπόν να αποδεσμευτούμε από αυτές τις αρχές που μας διακατέχουν περί κυριαρχίας και πολέμου και να προχωρήσουμε προς τη θέωση προς τη θεϊκή μας φύση που έχουμε από τα διδάγματα ,των αρχαίων ημών προγόνων,  όπως η θυσία του Προμηθέα πάνω στο βράχο για τους ανθρώπους και την εξέλιξή τους,  την θεϊκή τους φύση πρώτα από όλα. Ο καθένας από μας είναι ένας Προμηθέας που στην καθημερινότητά του , αντιμετωπίζει την επιβίωση  για την ζωή κάθε στιγμή, με σκοπό να γίνει καλύτερος άνθρωπος, να βελτιώσει τον εαυτό του, να αισθανθεί αλληλέγγυος , με το διπλανό, να ενωθεί, να μοιραστεί, να καταλάβει τι πραγματικά συμβαίνει.

Και νομίζω πως εμείς εδώ σήμερα ,οι σημερινοί Έλληνες έχουμε πολύ μεγάλη ανάγκη ακόμα περισσότερο από άλλους να μεγαλώσουμε, να μεγαλώσουμε ουσιαστικά μέσα μας. Έχω την εντύπωση ότι διακατέχει μία ανωριμότητα τις πράξεις μας.”

” Χρήστο μου, πες μου αν θέλεις μέχρι πότε θα πάει η παράσταση και τα καλοκαιρινά σου σχέδια”

” Η παράσταση τελειώνει το Σάββατο του Λαζάρου, για τώρα, και επανέρχεται τον επόμενο Οκτώβριο στο θέατρο Αλκμήνη, το ενδιάμεσο διάστημα θα είμαι στην Κύθνο συνδυάζοντας το τερπνό μετά του ωφελίμου, τις διακοπές μου δηλαδή, και την εργασία μου στα ενοικιαζόμενα δωμάτια που έχω εκεί.

Για να ξαναγυρίσουμε λοιπόν στον Προμηθέα ο λόγος ή μάλλον ένας από τους λόγους, που γράφω τέτοια έργα, είναι η έλλειψη στις μέρες μας,  της ανάγκης να διαβάζουμε βιβλία, που σαφώς πριν την τηλεόραση συνέβαινε, έτσι λοιπόν, με τις μικρές δυνάμεις που έχω αυτό μπορώ να προσφέρω να ασχοληθώ με τέτοια έργα να θυμίσω ανθρώπους σαν τον αυτοκράτορα Ανδριανό και τον Προμηθέα και τη ζωή τους.

Ειδικά ο Προμηθέας, ο άνθρωπος που θυσιάστηκε για να βοηθήσει την  ανθρωπότητα,

δίνοντας τους τη φωτιά, για να μπορέσουν να περάσουν στο επόμενο επίπεδο της παγκόσμιας εξέλιξης τους. Όλα αυτά που λέμε γράμματα, τέχνες, πολιτισμός ξεκινάνε από την φωτιά, την οποία μας έκανε δώρο ο Προμηθέας.

Το πλήρωσε βέβαια όπως λέω και εγώ στο έργο, “αυτός που κάνει το καλό πάντα θα το πληρώσει”.

Άλλωστε έχουμε τα παραδείγματα στην ιστορία του Σωκράτη που του έδωσαν το κώνειο, του Πυθαγόρα που τον έκαψαν, του Ιησού Χριστού που τον σταύρωσαν και τόσα άλλα.

Πιστεύω ακράδαντα πώς το έργο μου αν και ασχολείται με μία πολύ παλιά ιστορία, είναι εντελώς διαχρονικό, έχει πολλές αναφορές στο σήμερα, και ένιωσα άπειρη οργή και θυμό, με το έγκλημα που έγινε στα Τέμπη, ακούγοντας τα μηνύματα των παιδιών προς τις μητέρες, και αυτούς τους γονείς που έψαχναν απεγνωσμένα τα παιδιά τους.

Και δεν μπόρεσα να μην ανατριχιάζω, σκεπτόμενος, το διάλογο του Προμηθέα με τη μητέρα του, ( φωνή Σάρα Τερζή ), μία σχέση μητέρας παιδιού που είναι από τις πιο σημαντικές στη ζωή καθενός μας.”

” Ο Προμηθέας εσταυρωμένος, λοιπόν, θα παίζεται στο θέατρο Αλκμήνη μέχρι το Σάββατο του Λαζάρου, και θέλουμε να μας μιλήσεις λίγο για την επικοινωνία του έργου”

” Στην επικοινωνία της παράστασης επικεφαλής είναι ο Αντώνης ο Κοκολάκης, η Τζένη Κουκίδου, και το koukidaki.gr , παρόλα αυτά, ασχολούμαι πάρα πολύ και εγώ με την επικοινωνία της παράστασης με όποιο τρόπο και μέσο μπορώ.”

” Τελειώνοντας λοιπόν μετά από τόσο ωραία την κουβέντα εδώ στην Ακτή Κουντουριώτου, 2 λέξεις για το διάταγμα 85″.

”  Είναι εμφανέστατα  τρομερά άδικο, εννοείται πως υπάρχει σκοπιμότητα πίσω από αυτό, καταρχάς μισθολογική, αλλά υπάρχουν και άλλα ζητήματα.

Οι σπουδές των ηθοποιών είναι πολλές ώρες, πολύπλευρες, αφορούν σώμα, διεύρυνση πνεύματος, διαρκή Μελέτη σε όλη τη διάρκεια του επαγγέλματος, και σε καμία περίπτωση δεν έχουν αντιστοίχιση με ένα απολυτήριο λυκείου.”

Εδώ λοιπόν από την Ακτή Κουντουριώτου πάνω από τη θάλασσα αποχαιρετάμε τον Χρήστο Λιακόπουλο, μετά από μία γόνιμη και περιεκτική συζήτηση, με την ευχή ο Προμηθέας του να έχει μακροβιότερη ζωή , στο σανίδι από τον αυτοκράτορα Ανδριανό.

 

γράφει η Χρύσα Κατσιματίδου (δημοσιογράφος) “Mai di Domenica” ΠΕΜ. 18:00-20:00