Πήγαμε / Είδαμε : “Έλλη Ζάχου Ταχτσή, η μάνα αυτουνού”

Είδαμε την παράσταση ” Έλλη Ζάχου Ταχτσή, η μάνα αυτουνού” που παίζεται στον Πολυχώρο Vault theatre.

Σε κείμενο Κικής Μαυρίδου, σκηνοθεσία Βαγγέλη Λάσκαρη την μάνα του Κώστα Ταχτσή ζωντανεύει στην σκηνή η ηθοποιός Ράνια Σχίζα.

Μουσική Μάνος Αντωνιάδης.

Κάθε φορά που βρίσκομαι σε θεατρική σκηνή, εκεί ανάμεσα στο τρίτο κουδούνι και την έναρξη, νιώθω σαν μαθήτρια που ξέχασε το μάθημα της, σαν ταξιδιώτης που πάει σε ένα μαγικό προορισμό, που προσπαθεί να καταλάβει τι θα είναι αυτό που σε λίγο θα παιχτεί μπροστά στα μάτια του.

Στην προκειμένη περίπτωση το βιβλίο του Κώστα Ταχτσή ” Τρίτο στεφάνι” , αποτελεί ένα από τα τρία βιβλία της  νεοελληνικής λογοτεχνίας, που δεν χρειάζεται να θυμηθώ γιατί είναι ατόφιο μέσα στο μυαλό μου. ( Τρίτο Στεφάνι, Εντολή, Το λάθος).

Έξω από το θέατρο κοιτώντας την αφίσα της παράστασης, κατευθείαν στα μάτια έβλεπα τη μάνα αυτουνού.

Όταν τα φώτα έσβησαν μία γυναίκα με ένα λιτό φουστάνι , στάθηκε απέναντι στο κοινό και άρχισε να μιλάει… Σιγά στην αρχή ήρεμα, μία γυναίκα της γειτονιάς που μας μιλάει για τη ζωή της, μα ταυτόχρονα μία μεγάλη ηθοποιός σε ένα συνταρακτικό μονόλογο.

Στην αίθουσα δεν υπήρχε ο παραμικρός ψίθυρος παρότι ήταν μία ακόμα sold out παράσταση. Όλα τα μάτια ήταν καρφωμένα πάνω της ούτε ανάσα δεν ακουγόταν.

Παρακολουθούσαμε σαν ένας άνθρωπος το μονόλογο Έλλη Ζάχου Ταχτσή.

Στα πλαίσια της σειράς μονολόγων με τον τίτλο ” ο γιος μου ο…..” Γράφτηκε ένα κείμενο από τη συγγραφέα και ηθοποιό Κική Μαυρίδου, που κάθε λέξη είναι ένα μαχαίρι στην καρδιά.

Ο Βαγγέλης Λάσκαρης καθοδηγεί την την ηθοποιό του , χαμηλά στην αρχή για να κάμψει τις αντιστάσεις μας, σε ένα κρεσέντο ερμηνείας στη συνέχεια , και μία ιστορία που θα μπορούσαν να ήταν του καθενός εκείνη την εποχή, σε εκείνες τις ιστορικές και  κοινωνικοπολιτικές συνθήκες.

Απλά λοιπόν όπως είναι το πραγματικό θέατρο, Με τη βοήθεια της ονειρεμένης μουσικής του Μάνου Αντωνιάδη, πολύ τυχεροί στα αλήθεια όλοι μας, παρακολουθήσαμε έναν μονόλογο που θα ήταν συνετό, να συμπεριλαμβάνεται ως μάθημα στις δραματικές σχολές.

Παρακολουθώντας από πολύ μικρή τις θεατρικές σκηνές της χώρας δεν είδα ποτέ τέτοιο χειροκρότημα και ανταπόκριση του κοινού σε μία παράσταση.

Το θεατρικό έργο Ελίζα Ζάχου Ταχτσή στο Vault theatre είναι από τους καλύτερους μονόλογους που έχω δει μέχρι τώρα.

Δείτε το οπωσδήποτε.

Χρύσα Κατσιματιδου δημοσιογράφος. “Mai di Domenica” ΠΕΜ. 18:00-20:00