Ο Γιώργος Λιβανός μιλάει στο Street radio και την Χρύσα Κατσιματίδου

Στο πιο όμορρφο μικρό θέατρο της Αθήνας το studio Κυψέλης, έχουμε σε λίγο ραντεβού με τον εμπνευστή και δημιουργό του ηθοποιό και σκηνοθέτη Γιώργο Λιβανό.

Να μιλήσουμε για ένα bistro pocket θέατρο, που δίνει στους πιστούς του , με την ομάδα ” Θεατρίνων Θεατές”  δυσανάλογα με το μέγεθός του, θεατρικά έργα και παραστάσεις.

Παραστάσεις ποιοτικά άρτιες, όπως το αγαπημένο μου “Απόψε αυτοσχεδιάζουμε”, “Victims”, Το μπαλκόνι του Ζενέ και τόσα άλλα.

Εκεί ακριβώς όπου  το θέατρο γίνεται ένα  πολύχρωμο παραμύθι και μία επαναστατική διαδικασία.

Παρακολουθώντας χρόνια το studio Κυψέλης, έχοντας δει παραστάσεις αιχμηρές πάντα με ζωντανή μουσική, ήρθα πρόσφατα να παρακολουθήσω το μπαλκόνι του Ζενέ, ένα παραμύθι για την διαφθορά της εξουσίας, την επανάσταση, δύο κόσμους,  τον σάπιο

αστικό κόσμο σε αντίθεση με τα νιάτα και την ορμή που ορίζει η εξέγερση.

 

– Πείτε μας λίγα πράγματα για το μπαλκόνι του Ζενέ.

 

– Το θεατρικό έργο το μπαλκόνι του Ζενέ ήταν ένα πολύ μεγάλο στοίχημα για μένα.

Το αποφάσισα πέρυσι με το φίλο μου τον Νίκο τον Γιάννακα, που χάσαμε τόσο απρόσμενα , και του αφιερώνουμε και την παράσταση.

Με ρώτησε  τι θα ήθελα να κάνω, η αλήθεια είχα αρκετά θεατρικά έργα στο μυαλό μου, και εκείνος επανήλθε με ρώτησε τι πραγματικά ονειρευόμουν να κάνω , και εγώ είπα το μπαλκόνι του Ζενέ.

Ήταν πολύ δύσκολο να πάρουμε  τα δικαιώματα.

Το ινστιτούτο Ζενέ ζητάει βιογραφικό του θεάτρου δικό σου και όλης της ομάδας, για να σου δώσει τα δικαιώματα για να κάνεις σωστά μία πολύ μεγάλη και ακριβή παραγωγή, ακριβώς εδώ πρέπει να πω οτι είχαμε κάνει  παράλληλα αίτηση στο υπουργείο πολιτισμού για επιχορήγηση.

Μιλάμε για μία παράσταση που προετοιμαζόταν για ένα ολόκληρο χρόνο ενώ ταυτόχρονα έτρεχαν και και  όλες οι υπόλοιπες παραστάσεις  στο θέατρο στούντιο Κυψέλης.

 

Μας ζητήθηκε με υπάρχουν συγκεκριμένα πράγματα , όσον αφορά την παράσταση που έχει  16μελή θίασο, έχει ζωντανή μουσική και όχι μόνο πιάνο, πολύ ωραία κοστούμια και σκηνικά, συνολικά είχαμε ένα χρόνο προετοιμασίας, όπως είπα και πριν, και τρεισήμισι μήνες πρόβα καθημερινά και για πολλές ώρες.

Για αυτό πιστεύω πώς ήταν το πιο μεγάλο μου στοίχημα, και εννοείται η πιο ακριβή παραγωγή που έχω κάνει μέχρι τώρα στο studio Κυψέλη, με την ομάδα μου, θεατρίνων θεατές.

Ήθελα λοιπόν να κάνω μία παράσταση χωρίς εκπτώσεις και ειδικά σε ένα τόσο πολιτικά αιχμηρό έργο, που τα μηνύματα του είναι διαχρονικά, αν και ο συγγραφέας το τοποθετεί στην περίοδο της Γαλλικής επανάστασης, όταν το βλέπεις καταλαβαίνεις πως φτάνει και στο τώρα μιλάει για το τώρα.

Είχα το πλεονέκτημα ότι προέρχομαι από την παράσταση το πορτραίτο του dorian grey, πού παίζεται για Τρίτη χρονιά, μέχρι την Κυριακή των Βαΐων, και έχει πάρει διθυραμβικές κριτικές, ως μία από τις καλύτερες παραστάσεις των τελευταίων ετών.

Ήθελα λοιπόν να ξεπεράσω τον εαυτό μου, όταν γράφουν αυτό για μία παράσταση δηλαδή ότι είναι από τις καλύτερες των τελευταίων ετών, οφείλεις να προσπαθήσεις για κάτι ανάλογο.

Τώρα η σκυτάλη έχει περάσει στους θεατές πού γεμίζουν το θέατρο, και το μπαλκόνι του Ζενέ έχει ήδη ανταπόκριση μεγάλη σε κοινό και κριτικές.

 

Μοιραία στην κουβέντα μπήκε η απώλεια του Νίκου  Γιάννακα, στιγμιότυπα από τις κοινές μας κουβέντες, εκεί ο σκηνοθέτης και ηθοποιός Γιώργος Λιβανός, μας είπε πως το κουστούμι του Νίκου Γιάννακα, δεν το φόρεσε κανείς, και το trailer της παράστασης εντάχθηκε μέσα στο θεατρικό έργο, για όσους το είδαμε ο αγαπημένος Νίκος ήταν ο ίδιος ο Ζενέ στην παράσταση.

Δύσκολη συνθήκη για όλη την ομάδα των θεατρίνων θεατές, μιας και ο ηθοποιός Νίκος Γιάννακας, ήταν αγαπημένο μέλος της ομάδας και πολύ φίλος των παιδιών και του Γιώργου Λιβανού.

 

-Γιώργο ήθελα να μιλήσουμε για τη δουλειά που γίνεται στο studio Κυψέλη γενικότερα, που δίνει ένα στίγμα αιχμηρά πολιτικού θεάτρου,  θέατρο που λέει τα πράγματα με το όνομα τους, με με πολιτική θέση για κοινωνικά θέματα.

 

-Ναι. Η αλήθεια είναι πως μ ενδιαφέρει το πολιτικό σκληρό θέατρο που λέει ωμά αλήθειες.

Μ ενδιαφέρει να περνάμε απόψεις για τη ζωή και αυτά που ζούμε στο τώρα, το έργο δείχνει αυτά που βιώνουμε όλοι, πώς είμαστε πιόνια απέναντι σε νόμους, και την εκδοχή οτι αν έρθουμε σε θέση εξουσίας θα κάνουμε τα ίδια.

Έπρεπε να κρατήσουμε αρκετά από τα πράγματα που ήταν στο έργο, ο συγγραφέας είναι τολμηρός και κολασμένος, το γυμνό στο συγκεκριμένο έργο δεν ενοχλεί γιατί είναι μέρος της συνθήκης, δεν γίνεται για να γίνει όπως έχουμε δει σε άλλες περιπτώσεις, και προσπαθήσαμε να είμαστε όσο γίνεται πιο πιστά στο πνεύμα και στην πένα του Ζενέ.

Πιστεύω πως ένα πολύ σημαντικό ρόλο τον παίζει και ο φωτισμός,ο  τρόπος που χρησιμοποιείς τα φώτα σε μία θεατρική παράσταση, πριν πολλά χρόνια σπούδασα την τέχνη του φωτισμού στη Σουηδία, πέρα από την τεχνική μαθαίνεις τι πρέπει να κρύβεις για να έχει ενδιαφέρον το έργο.

Αν λοιπόν γνωρίζεις τον τρόπο μέσω του οποίου μαθαίνεις πως να χρησιμοποιείς τα φώτα, ο θεατής ούτε αισθάνεται άσχημα ούτε προσβάλλεται από το γυμνό.

Εξάλλου πιστεύω πως όλη αυτή η προσέγγιση είναι και θέμα αισθητικής, κύρια θέμα αισθητικής που οφείλουμε να την κουβαλάμε και να μας κουβαλάει και εκείνη με τη σειρά της.

Πιστεύω ακόμα ότι τα θεατρικά κείμενα που που θυμάται ο θεατής είναι εκείνα που έχουν ένα πολιτικό στίγμα πού που σε κάνει να τα  θυμάσαι ακόμα και όταν τελειώνει η παράσταση .

Όποιο θεατρικό έργο έχει μία πολιτική τοποθέτηση , έχει δύναμη και κρατάει.

Μετά την ιστορία με την πανδημία που μας καθόρισε και μας στιγμάτισε, ξεκινήσαμε δειλά-δειλά με την παράσταση του πορτρέτου του dorian gray στην εκδοχή του osborne, πού πήγε απρόσμενα καλά υπάρχουν θεατές που το έχουν δει και πέντε φορές και πλέον φέτος πάμε δυναμικά με όλες μας τις παραστάσεις.

– Γιώργο μου ξέρω πως δουλεύεις τις παραστάσεις σου με μαγιά την ίδια ομάδα ηθοποιών που αποτελούν το σχήμα των θεατρίνων θεατές. Θέλω να μου μιλήσεις για αυτό.

 

Ναι φυσικά, δουλεύω με την ίδια ομάδα ηθοποιών χρόνια, και στα πολύ πρόσωπα έργα και σε εκείνα με πιο λίγους ρόλους, αισθάνομαι ασφάλεια να δουλεύω μαζί τους, και στο μπαλκόνι αν δεν είχα τους βασικούς  ηθοποιούς από την ομάδα μου, πιστεύω δεν θα μπορούσα να κάνω την παράσταση αυτή σε τρεις μήνες, από τις τρεις κυρίες που παίζει στο μπαλκόνι η Η Καίτη Ιμπροχώρη είναι μόνιμα στην ομάδα, με την Πέπη Οικονομόπουλου έχουμε ξανασυνεργαστεί, και η καινούργια ήταν η Χαριτίνη Καρόλου πού όμως γνωριζόμαστε χρόνια.

Επειδή οι παραστάσεις του studio Κυψέλης είναι πολυπρόσωπες και απαιτητικές, οι πρόβες πολύμηνες και πολλές ώρες προτιμώ να χρησιμοποιώ ηθοποιούς με τους οποίους δεν θα χρειαστεί να γνωριστούμε από την αρχή.

Όταν γνωρίζεις  το υλικό σου, ξέρεις τους χαρακτήρες, ξέρουν τα κουμπιά σου και η συνεργασία είναι πολύ εποικοδομητική και σωστή

 

 

-Το γεγονός Γιώργο μου ότι έχεις και ζωντανή μουσική νομίζω είναι ένα πολύ δύσκολο κομμάτι.

 

-Ναι ισχύει πάντα στηριζόμαστε στους συνθέτες στους  όπως στο μπαλκόνι που μας έχουν εμπιστευτεί μουσική του Μίμη Πλέσσα στο κυρίως θέμα , όπως ο Τσιλίκης και πολλοί άλλοι σε άλλα θεατρικά μας.

Η μουσική για μένα είναι μέρος της αισθητικής που αναφέραμε πριν και η εικόνα που θα δει ο θεατής πρέπει να είναι και θέλω να είναι, μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια προσεγμένη.

Έτσι και η μουσική που συνοδεύει την παράσταση η  οποία άπτεται του θέματος συνοδεύει και διηγείται, αν δεν ήταν η Νίκη Γκουντούμη, η μόνιμη συνεργάτης μου, θα ήταν μία άλλη παράσταση μία διαφορετική παράσταση. Είναι αυτό που έλεγα πριν για την ασφάλεια που αισθάνομαι με τους συγκεκριμένους συνεργάτες.

Έχω ακόμα το πλεονέκτημα οι πιο πολλοί ηθοποιοί μου να τραγουδάνε, και κάποιοι εξ αυτών να παίζουν και μουσικά όργανα, κιθάρα, μπάσο, κιθάρα κλασσική, τύμπανα, κρουστά και βέβαια το πιάνο.

Είναι η πιο μεγάλη παραγωγή που έχουν κάνει ποτέ οι θεατρίνων θεατές, ξεπέρασε κατά πολύ τα προβλεπόμενα, είπα όμως πως θα την κάνω ακριβως όπως θέλω, αν και τα δικαιώματα ήταν εξαιρετικά ακριβά εξαιρετικά ακριβά το σημειώνω, τα πήρα από το ίδρυμα του Ζαν Ζενέ το ίδιο, αλλά δεν μετανιώνω.

Εγώ θα κάνω τις προγραμματισμένες παραστάσεις αρχικά μέχρι τέλος Απρίλη και αρχές Μαΐου

Έχω στο μυαλό μου και στο πρόγραμμα να κάνω φεστιβαλικές παραστάσεις το καλοκαίρι, άλλωστε οι μεγάλες πολυπρόσωπες παραγωγές μου γίνονται με γνώμονα και ελπίδα να βγουν σε μεγάλα θέατρα, και δεν βγαίνουν έτσι απλά για το πορτραίτο του dorian grey,  έκανα σκηνικό 14 μέτρα πλάτος, και 3 μέτρα ύψος παίχτηκε στο θέατρο Κολωνού, με την αισθητική του μικρού θεάτρου και την χρήση του μεγέθους του ανοικτού θεάτρου.

Έχω τη γνώση και την εμπειρία να κάνουμε άλλα πράγματα περιοριζόμαστε όμως να κάνουμε οικονομικά , αυτά που μπορούμε στο χώρο μας στο στούντιο Κυψέλης.

Παρόλα αυτά θέλω και το πετυχαίνω

να κάνω  θέατρο χωρίς εκπτώσεις και για αυτό χαίρομαι τον εαυτό μου.

 

– Θέλω τώρα να μου πεις την ιστορία του θεάτρου και τη δική σου  σε σχέση με το χώρο studio Κυψέλης, για τους αναγνώστες μας.

 

Λοιπόν Χρύσα μου ηθοποιός θεωρώ ότι είμαι, όλα τα άλλα τα κάνω κατ  ανάγκην, οπωσδήποτε έχω ένα όραμα, με παρέσυρε να γίνω σκηνοθέτης ο Δημήτρης Ποταμίτης , ο οποίος επέμενε να γίνω σκηνοθέτης, μου είπανε έχεις αυτό σκηνοθετηθεί έχεις όραμα κάντο, και έτσι μπήκα στη διαδικασία να σκηνοθετήσω και να δημιουργήσω τη δική μου ομάδα πού κατέληξε σε αυτό που ξέρετε στους θεατρίνων θεατές.

Ξεκινώντας λοιπόν έφτιαξα δύο θέατρα και μόλις αυτό έγινε με πέταξαν έξω, πήρα μία επιχορήγηση εκείνη τη χρονιά,  μου έδωσε η μητέρα μου δύο δάνεια, ζούσε τότε, και μου είπε  κάνε αυτό που θέλεις, αυτό που ονειρεύεσαι, φτιάξε ένα δικό σου χώρο, και έτσι πήρα το στούντιο Κυψέλη.

Ο χώρος αυτός φτιάχτηκε με πολλή αγάπη αλλά πώς, έκανα ένα χώρο που θέλω να φιλοξενεί, και να έρχονται νέα σχήματα και άνθρωποι με τη συνθήκη που μπορούνε, και όχι με αυτή που θα θέλω εγώ μόνο.

Δεν είναι λοιπόν μόνο του Λιβανού, δίνω βήμα, είναι μία πολυφωνία ανθρώπων που έρχονται εδώ για να εκφραστούν μέσα από το θέατρο. Έναν χώρο που έχει και είμαι πολύ περήφανος για αυτό, πέρα από το πολύ ωραίο φουαγιέ, που έκανε η Βολίδου με vintage αντικείμενα, τα οποία είναι όλα από θεατρικές παραστάσεις. Ο χώρος διαθέτει ένα πολύ μεγάλο βεστιάριο που όποιος θέλει να παίξει, μπορεί να το χρησιμοποιήσει, και αντικείμενα θεάτρου,  δηλαδή σκηνικά μικροαντικείμενα, καρέκλες ,αντίκες πράγματα ουσιαστικά, αλλά το σημαντικότερο από όλα είναι το πιο πλήρως εξοπλισμένο, σε επίπεδο τεχνικό , θέατρο στην Ελλάδα.

Τα φώτα δεν τα έχει κανένα μικρό θέατρο, έχω τέσσερις προτζέκτορες, σύστημα καπνού , σύστημα χιονιού, φέτος αγόρασα ειδικά ρομποτικά για το μπαλκόνι, Γενικά δεν φείδομαι χρημάτων προκειμένου να έχω ένα θέατρο πού να εξυπηρετεί τις ανάγκες των σημερινών παραστάσεων.

Οι σημερινές παραστάσεις που ανεβαίνουν,  και τα νέα παιδιά γιατί εγώ παρακολουθώ τα νέα παιδιά, έχουνε απαιτήσεις και στα εικαστικά δεδομένα. Θα μπούνε μέσα και θα δούνε το θέατρο να είναι εξοπλισμένο και με αυτό το δεδομένο.

Έτσι λοιπόν το θέατρο το έκανα με μεράκι, όχι μόνο για τις δικές μου ανάγκες, αλλά και για τις ομάδες που φιλοξενούνται εδώ.

Για αυτό το λόγο έχει τη δυνατότητα να γίνεται ένα λευκό κουτί ή ένα μαύρο κουτί, τώρα τα τρία έργα που παίζονται τα μεγάλα, το πορτραίτο του ντόριαν Γκρέυ, το μπαλκόνι, και το μία ζωή έχουν μεγάλα σκηνικά που μπλοκάρουν το χώρο.

Το θέατρο είναι σε τρία επίπεδα, και έχει μία σκηνή 12 μέτρα x 6.30, πού είναι η μεγαλύτερη μικρού μεγέθους θεάτρου σκηνή που υπάρχει.

Το έκανα αυτό για να μπορούν να φιλοξενηθούν και παραστάσεις με πολλά άτομα.

Όταν οι παραστάσεις έχουν πολλά αντικείμενα εννοείται ότι ο χώρος διαμορφώνεται ανάλογα.

Εγώ Χρύσα μου δίνω και πολύ μεγάλη σημασία στο πώς μία παράσταση έχει έναν εικαστικό άξονα.

Δηλαδή  θέλω να υπάρχει σκηνικό, θέλω να υπάρχουν κουστούμια με άποψη.Απλά βάζω το στίγμα, στον σκηνογράφο  τα θέλω εποχής, η τα  θέλω απλά, φέτος είμαστε στο λίγο άχρονα κουστούμια.

Η άποψη μου είναι ότι θέλω να έχω σκηνικό, το σκηνικό του dorian grey είναι ζωγραφισμένο από τοίχο σε τοίχο, έχω αντικείμενα αντίκες, που είναι αγορασμένα ή νοικιασμένα αντίκες πραγματικές.

Βάζω λοιπόν όσο περισσότερα πράγματα μπορώ σαν να δημιουργώ μία παράσταση σε ένα μεγάλο θέατρο σε χώρο μεγάλο εννοώ.

Το θέατρο είναι 75 θέσεων, το studio Κυψέλη,  επειδή όμως το ένα επίπεδο το χρησιμοποιώ για σκηνή αυτή τη στιγμή που μιλάμε είναι 50 θέσεων.

Νομίζω πως δεν χρειαζόμαστε μεγαλύτερα θέατρα, θέλουμε όμως αναπαυτικά καθίσματα να μην κουράζεται ο θεατής, να είναι αμφιθεατρικό, ένας πολύ ζεστός χώρος, εμένα με ενδιαφέρει πάρα πολύ, όταν έφτιαξα αυτό το χώρο, ήθελα να έχει ένα αποτύπωμα.

Μου το λένε άλλωστε, τι όμορφος χώρος, τι ωραία που νιώθουμε εδώ πέρα, υπάρχουν και εκείνοι που λένε πως είναι πολύ γεμάτος ο χώρος με αντικείμενα, αλλά αυτό είναι το στίγμα μας, που δηλώνει την  θαλπωρή, παρεΐστικη διάθεση.

 

Παλιά στο φουαγιέ γινόντουσαν και πολλά live από τον Ψαραδέλλη και άλλους, όταν το φουαγιέ ήταν πιο άδειο, όπως γινόντουσαν και οι συναυλίες στη σκηνή , και θυμάμαι την Μαριάννα Τόλη που έλεγε πώς ήταν ο χώρος με την καλύτερη ακουστική, η σκηνή του θεάτρου μας δηλαδή ,που είχε παίξει στη ζωή της.

Έχει φτιαχτεί με ειδική μελέτη η ακουστική στο χώρο.

Όσον αφορά το έμψυχο υλικό εμένα με ενδιαφέρει να έχω καλούς ανθρώπους γύρω μου, φυσικά έχω και εγώ πληγωθεί από συνεργασίες, αλλά εξαιρετικά λίγο.

Με ρωτάνε πολλοί πώς καταφέρνω και πείθω ονόματα όπως η Πέπη Οικονομόπουλου,  η Χαριτίνη Καρόλου να παίξουν σε μένα, μιας και η Καίτη Ιμπροχώρη ανήκει μόνιμα στην ομάδα, έχω σχέσεις με όλη την ομάδα αλλά και προσωπικά με τον κάθε ηθοποιό μου και με εμπιστεύονται, ξέρουν τη δουλειά μου και τη μεταξύ μας σχέση.

Το κλειδί των συνεργασιών πιστεύω ότι είναι η δουλειά  και ο τρόπος που την κάνω και η επαφή μου με τους ανθρώπους.

Φροντίζω τον κάθε ηθοποιό μου ξεχωριστά , είναι φίλοι μου, με γνώμονα πάντα την πολύ καλή παράσταση, η ομάδα μου είναι  σύνολο μα και μονάδες που έχω ξεχωριστή σχέση με τον καθένα σχέση ουσιαστική.

Πιστεύω πως η τέχνη χρειάζεται φιλίες, χρειάζεται ομάδες, γιατί αν είσαι μόνος σου και σπας τα κομματάκια και τα ξανά κολλάς δεν θα έχεις αποτέλεσμα.

-Πες μου Γιώργο τι ετοιμάζεις για του χρόνου την επόμενη σεζόν δηλαδή

 

Του χρόνου θα θελα να πάω σίγουρα με δύο έργα, να κάνω μία επανάληψη, και να έχω μία γνήσια κωμωδία. Το καλοκαίρι ελπίζω ότι θα συμμετέχω σε φεστιβάλ και με τα δύο έργα που κάνω, έχω προτάσεις έχω προοπτικές, δηλαδή με το πορτραίτο του dorian grey και το μπαλκόνι του Ζενέ, άλλωστε έχουν ζητήσει παραστάσεις και από το Λονδίνο.. για του χρόνου λοιπόν θέλω να κάνω μία επανάληψη από αυτά, και μία μικρή κωμωδία.

Θα κάνω και κάτι καινούργιο και τολμηρό επίσης στο οποίο δεν θέλω να αναφερθώ τώρα, και σίγουρα θα ανεβάσουμε ξανά την Κάρεν Στόουν.

 

 

Το τελευταίο που θέλω να σε ρωτήσω έχει τίτλο προεδρικό διάταγμα 85.

 

Λοιπόν θα σου πω, που εγώ είμαι με τους  ευνοημένους σε αυτή την ιστορία μιας και μπήκα την πρώτη χρονιά της ανωτεροποίησής και βγήκα με χαρτί ανώτερης σχολής,  είμαι υπέρμαχος της ισοτιμίας με τα  ανωτερα ιδρύματα, είμαι όμως κατά των υπερβολών όπως τώρα που λόγω της κατάληψης του Εθνικού τινάζονται στον αέρα τα φεστιβάλ , ολέθρια ζημιά για τη χώρα.

 

Είμαι εκλεγμένος στο διοικητικό συμβούλιο των μικρών περιφερειακών θεάτρων , και είμαι υπερ του δικαιώματος μας στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, απλά θεωρώ ότι δεν πρέπει να χάσουμε το στόχο μας βλέποντας μόνο το δάχτυλο.

Οι πολλές επαναλαμβανόμενες απεργίες ή πρέπει να είναι καθοριστικές ή πρέπει να είναι συγχρονισμένες.

 

Εδώ πρέπει να σου πω ότι εύχομαι κάποια στιγμή να υπάρχει ένα υπουργείο πολιτισμού που αγαπάει πραγματικά τον πολιτισμό, να λειτουργούν επιτροπές που βλέπουν έργα για επιχορήγηση, και δεν ανοίγουν τυχαία έναν αριθμό, με διαφανή κριτήρια, και γνώσεις πραγματικές και βαθιές στο θέατρο και σε άλλα πολιτιστικά πεδία.

Τι θέλω να πω με αυτό η δική μου εμπειρία , ο Ζενέ κόπηκε από δύο μεγάλα θέατρα δεν τον έδιναν, μου λένε λοιπόν εσύ έχεις ένα πολύ καλό βιογραφικό σαν Γιώργος Λιβανός, και η ομάδα σου, και εννοείται πως θα το πάρεις.

Θα περιμένεις ένα μήνα μου είπαν από τη σοπε.

Τελικά είχα θετική απάντηση σε μισή ώρα επειδή λειτούργησε το βιογραφικό μου και το σκεπτικό το οποίο είχα επισυνάψει για την παράσταση.

Θα ήθελα λοιπόν αυτό που συνέβη στο ίδρυμα Ζαν Ζενέ, να συμβαίνει και στη χώρα μου, να μην είμαστε ένας αριθμός, να έχουμε επιτροπές που ξέρουν το να  επιλέγουν όχι τυχαία αλλά με αντικειμενικά κριτήρια.

Πέρυσι βρέθηκα εκτός των παραστάσεων της περιφέρειας Αττικής με πολύ μεγάλη στεναχώρια, πραγματικά πολύ μεγάλη, γιατί είχα κάνει μία πρόταση, περίμενα να πάω με το πορτραίτο του dorian grey, το οποίο πέρυσι χαρακτηρίστηκε η παράσταση της χρονιάς, ο δήμος της Αθήνας με έβαλε εναρκτήρια παράσταση του, μες στην περιφέρεια όμως,  δεν ήξερα κάποιον να μιλήσει για το έργο…

Μου είπαν λοιπόν κάνετε μία παράσταση με επιχορήγηση τι άλλο θέλετε. Μου στέρησαν δηλαδή το δικαίωμα να ανοίξω την παράσταση μου και να την πάω παραπέρα και μιλάμε για την καλύτερη παράσταση της περσινής χρονιάς.

Θα είμαι ευτυχής όταν φτάσουμε στο σημείο, να μην υπάρχει μόνο μία προσπάθεια αντικειμενικότητας, αλλά σοβαρή μελέτη πάνω στο θεατρικό αντικείμενο, αξιολόγηση των προτάσεων με γνώμονα την αξία των έργων και των συντελεστών από ανθρώπους που ασχολούνται με το

Θέατρο, γνωρίζουν τους συγγραφείς , τους σκηνοθέτες, τα θεατρικά έργα.

 

Και κάπου εδώ τελειώνει η πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον Γιώργο Λίβανο πού έγινε στο χώρο στούντιο Κυψέλη.

Ευχαριστούμε θερμά.

Χρύσα Κατσιματιδου δημοσιογράφος

Street Radio.