Βιβλίο
Σελίδα:2
Πώς να σταματήσεις τον χρόνο
Συγγραφέας: Ματ Χέιγκ
Μετάφραση: Ουρανία Παπακωνσταντοπούλου
Είναι μυθιστόρημα αυτογνωσίας που δένει αριστοτεχνικά το μαγικό ρεαλισμό με τις ανώτερες πνευματικές& ανθρώπινες αξίες
Το Φυτό του Δαίδαλου γεννήθηκε για να βάλει και αυτό την πινελιά του σε μια πολύχρωμη και θετική εικόνα της πραγματικότητάς μας.
Δίνει το μήνυμα της ανιδιοτελούς αγάπης και της ενότητας που, σε συνάρτηση με τις υπόλοιπες πνευματικές και ανθρώπινες αξίες,
μπορούν να αποτελέσουν ένα μαγικό κλειδί που όλοι μπορούμε να κρατήσουμε στα χέρια μας. Ένα κλειδί με το οποίο, αν θελήσουμε να ανοίξουμε
την πόρτα της καρδιάς μας και ενσωματώσουμε αυτές τις αξίες στη ζωή μας, θα συνειδητοποιήσουμε ότι αυτόματα κάνουμε
καλύτερο αυτό τον κόσμο. Ίσως όχι τέλειο, αλλά ιδανικό αρκετά, ώστε να ζούμε μέσα σε αυτόν αξιοπρεπώς σαν ανθρώπινα όντα.
Η ιστορία του βιβλίου αυτού εκτυλίσσεται σε πραγματικές τοποθεσίες του σύγχρονου κόσμου μας, αλλά ιδωμένες με μια φανταστική ματιά.
Η συγγραφέας την προσγειώνει αριστοτεχνικά στην πραγματικότητά μας. Της δίνει πνοή με το δίχτυ του μαγικού ρεαλισμού,
παντρεύοντάς την αλληγορικά με μηνύματα αυτογνωσίας, πνευματικών και ανθρώπινων αξιών.
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μετρονόμος, το βιβλίο του ποιητή και πανεπιστημιακού Νίκου Φωτόπουλου, «Μέρες αδέσποτες… στο σιδερένιο νησί: όψεις και κοινωνιολογικές προεκτάσεις της ποιητικής του Χρήστου Θηβαίου». Πρόκειται για μια εξαιρετικά περιεκτική προσέγγιση της εικοσάχρονης κειμενικής πορείας του σπουδαίου Έλληνα τραγουδοποιού και ερμηνευτή από το πρώτο του έργο, «Μέρες αδέσποτες» (με τους Συνήθεις Υπόπτους) μέχρι και το πιο πρόσφατο, «Σιδερένιο νησί».
Αυτά λοιπόν με τη Σάρα, τη μυστηριώδη ομορφιά της, την παράξενη μύτη που θυμίζει ευγενικό αρπαχτικό, τα μάτια της που μοιάζουν με κοχύλια…
Αυτά λοιπόν με τη Σάρα τη φλόγα, τη Σάρα το πάθος, τη Σάρα το θειάφι…
Συνομιλώντας με την κόρη του Κατερίνα, ο Χάρης Λυμπερόπουλος, βετεράνος αθλητικογράφος, πρωταθλητής Ελλάδας στα αγωνίσματα του πεντάθλου και του άλματος εις μήκος στα δύσκολα μετακατοχικά χρόνια, κοσμοπολίτης επίσης Αθηναίος που άφησε τη σφραγίδα του στην εποχή του, ξετυλίγει το νήμα της αφήγησης του 20ού αιώνα όπως τον έζησε. Καταθέτει τις αναμνήσεις του για κορυφαίες προσωπικότητες του παγκόσμιου αθλητικού στερεώματος, που έγιναν εθνικά σύμβολα των χωρών τους. Από τον Τσεχοσλοβάκο υπεραθλητή, δρομέα μεγάλων αποστάσεων, Εμίλ Ζάτοπεκ, που τον συνάντησε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ελσίνκι το 1952, ως τους Μαύρους Πάνθηρες Τόμμι Σμιθ και Τζον Κάρλος, που τους είδε να υψώνουν τις γροθιές τους υπέρ των δικαιωμάτων των Αφροαμερικανών στο βάθρο της Πόλης του Μεξικού το ταραγμένο 1968, σε μια από τις συγκλονιστικότερες στιγμές των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων.
Ιστανμπούλ. Πόλη και αναμνήσεις (νέα, εμπλουτισμένη έκδοση)
Συγγραφέας: Ορχάν Παμούκ
Μετάφραση: Στέλλα Βρετού
«Δεν μπορεί να είναι τόσο χάλια η ζωή» σκέφτομαι καμιά φορά. «Ό,τι και να γίνει, ο άνθρωπος στο τέλος μπορεί να πάει να περπατήσει στον Βόσπορο».
Ό,τι αξίζει ο άνθρωπος, είναι ο εαυτός του. Να είναι αληθινός, να στέκεται απέναντι, να προχωρά αξιολογώντας το δώρο της ζωής.
Μικρές καθημερινές διηγήσεις, δοσμένες με χιούμορ και πικρία, ανθρώπων που βίωσαν την κρίση, παρέα με τη θλίψη, με τον ψυχίατρο, με τη φίλη ή ακόμη και τον ηλεκτρονικό φίλο, το Facebook. Όχι σε αμάσητα «πρότυπα», συνταγές που μας καθηλώνουν. Πόσες «διασημότητες» θα αντέξει ακόμη ο οργανισμός, πόσα διλήμματα και «πρέπει»…
Ένας διαταραγμένος σίριαλ κίλερ πυροδοτεί τη φαντασία ενός συγγραφέα. Η νέα υπόθεση της αστυνόμου Τρύπη θα παίξει με το μυαλό σας.
Αλμπέρ Καμύ, Σημειωματάρια
Βιβλίο δεύτερο. Ιανουάριος 1942- Μάρτιος 1951
Μετάφραση: Νίκη Καρακίτσου- Dougé, Μαρία Κασαμπαλόγλου – Rodlin
«Ό,τι δεν με σκοτώνει με κάνει πιο δυνατό». Ναι, αλλά…
Πόσο δύσκολο είναι να αναλογίζεσαι την ευτυχία…
Το συντριπτικό βάρος όλων αυτών. Το καλύτερο είναι
να σιωπήσεις για πάντα και να στραφείς προς τα υπόλοιπα.
Στο βιβλίο αυτό θα βρείτε 42 κείμενα που έγραψαν οι συγγραφείς των εκδόσεων «Εύμαρος» με την έναρξη του εγκλεισμού.
Τα κείμενα αυτά αναρτήθηκαν στη σελίδα των εκδόσεων στο fb, ένα κάθε μέρα, με τη σειρά που έφταναν και στη διάρκεια όλης της καραντίνας. Αποτυπώνουν άλλωτε σοβαρά και άλλωτε με χιούμορ, τα συναισθήματα, τις αγωνίες και τον τρόμο εκείνων των ημερών, μέσα από την προσωπική ματιά και το βίωμα του κάθε συγγραφέα.
